تحليل نقش ابعاد محيط مسكوني در رضايتمندي سكونتي ، مطالعه موردي: محله بالاي قاين

رضايتمندي سكونتي را مي‌توان درك ساكنان از ميزان تأمين انتظاراتشان از محيط مسكوني، تعريف كرد. عدم تأمين اين انتظارات باعث نارضايتي از محيط مسكوني مي‌شود. نارضايتي سكونتي ضمن كاهش كيفيت زندگي فردي، مي‌تواند آثار منفي اجتماعي نيز به همراه داشته باشد. از اين رو سنجش رضايت سكونتي و عوامل مؤثر بر آن بسيار حائز اهميت است. هدف اين تحقيق، سنجش رضايتمندي سكونتي و تحليل تاثير ابعاد محيط مسكوني بر اين متغير در محله «بالا»ي قاين است. رويكرد پژوهش حاضر توصيفي- تحليلي است و از نظر هدف، توسعه‌اي و از نظر روش، كمي و ميداني است. داده‌هاي ميداني با استفاده از ابزار پرسشنامه گردآوري شده است. جهت تحليل داده‌ها از آزمون T تك نمونه‌اي، همبستگي پيرسون، تحليل رگرسيون چندگانه و آزمون چاو استفاده شده است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد رضايت ساكنان اين محله از محيط مسكوني‌شان بالاتر از حد متوسط است. همچنين هر 4 بعد مسكوني مورد مطالعه (كيفيت مسكن، كيفيت محيطي-بصري، دسترسي به خدمات و محيط اجتماعي محله) تأثير معنادار بر رضايت سكونتي دارد. با توجه به نتايج رگرسيون چند گانه متغيرهاي مستقل مورد بررسي در مجموع 58 درصد واريانس متغير رضايت سكونتي را تبيين مي‌كند. در اين بين كيفيت محيطي بصري با ضريب بتاي ۰/۳۸۳ بيشترين سهم و پس از آن متغير محيط اجتماعي با ضريب ۰/۳۲۶ رتبه دوم را دارد و كيفيت مسكن كمترين نقش را دارد. بنابراين مي‌توان گفت نقش محله در رضايت سكونتي بيش از نقش مسكن است. همچنين نتايج آزمون چاو نشان داد كه ويژگي‌هاي فردي و جمعيت‌شناختي پاسخ‌دهندگان نقش تعديل‌كننده را در برخي از روابط بين متغيرهاي مستقل و وابسته دارد.