توسعه سازوكار رهبري سالوتوژنيك بر اساس نظريه تلنگر سبزِ رفتارهاي زيست‌‌‌‌محيطي منابع ‌انساني

با تغيير اقليم و افزايش آلايندگي‌ها، مسئله‌ محيط‌زيست يك چالش اساسي براي شركت‌ها شده است كه آن‌ها را ملزم به بسيج منابع و توانمندي‌هاي اساسي جهت دستيابي به پايداري و حفاظت محيط‌زيست كرده است. لذا شركت‌ها براساس نظريه‌هايي همچون نظريه تلنگر سبز در تلاش هستند تا با تغيير ماهيت رهبري از ابعاد كلاسيك به سمت ابعاد رهبري مدرن همچون سالوتوژنيك، اقدامات مؤثرتري در راستاي پايداري رفتارهاي زيست‌محيطي منابع انساني انجام دهند. هدف اين پژوهش توسعه سازوكار رهبري سالوتوژنيك براساس نظريه تلنگر سبزِ رفتارهاي زيست‌محيطي منابع‌ انساني است. روش‌ مطالعه تركيبي است. جامعه‌ي آماري در بخش كيفي، ۱۸ نفر از متخصصان و خبرگان رشته مديريت در سطح دانشگاهي هستند. در بخش كمي از مشاركت ۲۴ نفر از مديران شركت‌هاي فعال در صنعت پتروشيمي استفاده گرديد. مبناي انتخاب نمونه، استفاده از روش همگن است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه پيروان راهبرد، حياتي‌ترين سازوكار مبتني بر نظريه تلنگر سبز تلقي مي‌شوند كه مي‌توانند به پايداري رفتارهاي زيست‌محيطي منابع انساني در صنعت پتروشيمي كمك كنند. نتيجه به دست آمده گوياي اين واقعيت است كه رهبري سالوتوژنيك كه به عنوان سازوكار انطباق راهبردي مورد استفاده قرار مي‌گيرد، باعث تغيير ارزش‌هاي ادراكي در منابع انساني نسبت به محيط‌زيست مي‌شود و به واسطه هويت حرفه‌اي سبز ايجاد شده طبق نظريه تلنگر سبز، سطح پايداري رفتارهاي زيست‌محيطي در شركت‌هاي مرتبط با پتروشيمي بيش از گذشته تقويت مي‌يابد.