اعلام اراده در اسناد تجاري؛ مطالعه حقوق ايران و كنوانسيون‌هاي ژنو و آنسيترال

صدور اسناد تجاري، چك، سفته و برات و ظهرنويسي يا ضمانت آنها و همچنين قبولي برات ناشي از اراده اشخاص است، مطابق قواعد عمومي قراردادها قصد انشا بايد ابراز گردد تا سازنده عمل حقوقي باشد، اين ابراز اصولاً مي‌تواند به هر نحوي صورت پذيرد اما مطابق كنوانسونهاي بين المللي ژنو و آنسيترال در خصوص اسناد تجاري، ابراز اراده به نحوي خاص مشخص گرديده است؛ زيرا حسب مورد با امضا يا مهر و گاه صرفاً با امضا بايد صورت گيرد. ركن ديگر ابراز اراده و در واقع مرحله قطعي آن، تسليم سند پس از امضا يا مهر است كه بايد با رضايت بعمل آيد، حقوق ايران نسبت به اثر حقوقي تسليم سند تجاري ساكت است، لكن در اسناد بين‌المللي و حقوق انگليس به نقش تسليم تصريح گرديده است. تسليم سند علاوه بر مواردي مانند انتقال سند در وجه حامل و يا ظهرنويسي بدون نام كه به نحو مستقل قصد اعلام اراده محسوب مي‌گردد، در ساير موارد نيز بايد در كنار امضاء مكمل و تمام‌كننده اعلام اراده محسوب گردد.تسليم سند علاوه بر مواردي مانند انتقال سند در وجه حامل و يا ظهرنويسي بدون نام كه به نحو مستقل قصد اعلام اراده محسوب مي‌گردد، در ساير موارد نيز بايد در كنار امضاء مكمل و تمام‌كننده اعلام اراده محسوب گردد.