تأثير باليني كوركومين در بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد

مقدمه: آرتريت روماتوئيد، يك بيماري التهابي مزمن است كه مي‌تواند منجر به آسيب پيشرونده‌ي مفصل، درد و از بين رفتن عملكرد آن شود و براي آن درمان قطعي وجود ندارد. كوركومين، داراي خواص ضدالتهابي، آنتي‌اكسيداني و ضد درد است. هدف از اين مطالعه، بررسي اثر مكمل ياري با كوركومين پيپرين (فرم داراي حلاليت بالاي كوركومين) بر روي علائم باليني بيماري آرتريت روماتوئيد بود. روش‌ها: مطالعه‌ي حاضر، از نوع كارآزمايي باليني تصادفي‌سازي شده‌ي دوسوكور بود كه بر روي 54 بيمار بالغ 20 تا 65 ساله كه به بيماري آتريت روماتوئيد مبتلا بودند انجام شد. بيماران به صورت تصادفي به دو گروه تقسيم شدند و افراد گروه مداخله به مدت 3 ماه روزانه يك كپسول كوركومين پيپرين حاوي 500 ميلي‌‌گرم كوركومين و گروه شاهد روزانه يك عدد كپسول دارونما حاوي 500 ميلي‌گرم مالتودكسترين دريافت كردند. يافته‌ها: تعداد 52 نفر مطالعه را تكميل كردند. ميانگين سني افراد شركت‌كننده در گروه مداخله 6/1 ± 53/5 و در گروه شاهد، 8/1 ± 54/6 بود كه از لحاظ آماري معني‌دار نبود. در انتهاي مطالعه شاخص فعاليت بيماري (DAS-28) در هر دو گروه مداخله و شاهد، نسبت به ابتداي مطالعه به صورت معني‌داري كاهش يافت. اين كاهش در گروه مداخله به طور معني‌داري بيشتر از گروه شاهد بود. نتيجه‌گيري: مصرف مكمل كوركومين پيپرين باعث بهبود معني‌دار شاخص‌هاي باليني بيماران مبتلا به آرتريت روماتوئيد گرديد.