فراواني درمان با انواع داروهاي آنتي‌ترومبوتيك در مديريت فيبريلاسيون دهليزي غير دريچه‌اي در بيماران پذيرش شده در بيمارستان

ﻣﻘﺪﻣﻪ: ﻓﯿﺒﺮﯾﻼﺳﯿﻮن دﻫﻠﯿﺰي، ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ آرﯾﺘﻤﯽ ﭘﺎﯾﺪار ﻗﻠﺒﯽ اﺳﺖ و ﺑﺎ ﭘﯿﺶ آﻣﺪﻫﺎي ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺳﮑﺘﻪ ي ﻣﻐﺰي ﻫﻤﺮاﻫﯽ دارد. ﺗﺄﺛﯿﺮ درﻣﺎن ﻫﺎي ﺿﺪاﻧﻌﻘﺎدي در ﮐﺎﻫﺶ ﺧﻄﺮ اﺳﺘﺮوك ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ وﻟﯽ ﻣﯿﺰان ﻓﺮاواﻧﯽ درﻣﺎن ﺑﺎ آﻧﺘﯽ ﮐﻮآﮔﻮﻻن ﻫﺎ در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻓﯿﺒﺮﯾﻼﺳﯿﻮن دﻫﻠﯿﺰي در ﺟﺎﻣﻌﻪ ي ﻣﺎ ﻧﺎﻣﺸﺨﺺ اﺳﺖ. ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ، ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﯿﻮع درﻣﺎن ﺑﺎ آﻧﺘﯽ ﮐﻮآﮔﻮﻻن و اﻧﻮاع ﻣﺨﺘﻠﻒ آن در ﺑﯿﻤﺎران ﻣﺒﺘﻼ ﺑﻪ ﻓﯿﺒﺮﯾﻼﺳﯿﻮن دﻫﻠﯿﺰي ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻮد. روش ﻫﺎ: در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ي ﻣﻘﻄﻌﯽ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﮕﺮ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ي ﺳﺎل ﻫﺎي 1394 ﺗﺎ 1399 ﻗﺒﻞ از ﭘﺎﻧﺪﻣﯽ ﮐﻮوﯾﺪ-19 ، ﺗﻌﺪاد 200 ﺑﯿﻤﺎر ﺑﺎ ﻓﯿﺒﺮﯾﻼﺳﯿﻮن دﻫﻠﯿﺰي ﻏﯿﺮ درﯾﭽﻪ اي در دو ﮔﺮوه 100 ﻧﻔﺮي ﺑﺎ ﯾﺎ ﺑﺪون ﺣﻮادث آﻣﺒﻮﻟﯿﮏ اﺧﯿﺮ ﮐﻪ در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﻟﺰﻫﺮاي اﺻﻔﻬﺎن ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﺗﺤﺖ ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. در ﻫﺮ ﮔﺮوه، ﻧﻤﺮه ي CHA2DS2-VASc score و ﻣﯿﺰان و ﻧﻮع آﻧﺘﯽ ﮐﻮآﮔﻮﻻن ﻣﺼﺮﻓﯽ ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪ. ﯾﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎ: در 200 ﺑﯿﻤﺎر ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﺳﻨﯽ 70 ﺳﺎل، 55 درﺻﺪ زﻧﺎن ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪه، ﺷﺎﯾﻊ ﺗﺮﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎري ﻫﺎي ﻫﻤﺮاه دﯾﺎﺑﺖ و ﻓﺸﺎرﺧﻮن ﺑﻮد. اﺧﺘﻼف ﻣﻌﻨﯽ داري ﺑﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮات CHA2DS2-VASc score در دو ﮔﺮوه 3/8 در ﺑﺮاﺑﺮ 3/6 ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻧﮕﺮدﯾﺪ. ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﻣﺼﺮف آﻧﺘﯽ ﮐﻮآﮔﻮﻻن در 48 درﺻﺪ از ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي ﺑﺪون ﺳﺎﺑﻘﻪ ي ﺣﻮادث آﻣﺒﻮﻟﯿﮏ و ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ 3/6 :CHA2DS2-VASc score وﺟﻮد داﺷﺖ.ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮي: ﺣﺪود ﻧﯿﻤﯽ از ﺑﯿﻤﺎراﻧﯽ ﺑﺴﺘﺮي ﺑﺪون ﺣﻮادث آﻣﺒﻮﻟﯿﮏ و ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮏ ﺳﻮم ﺑﯿﻤﺎران ﺑﺴﺘﺮي ﺷﺪه ﺑﺎ ﺣﻮادث آﻣﺒﻮﻟﯿﮏ ﺳﺎﺑﻘﻪ ي درﯾﺎﻓﺖ داروﻫﺎي ﺿﺪاﻧﻌﻘﺎدي، ﻋﻤﺪﺗﺎً وارﻓﺎرﯾﻦ، داﺷﺘﻨﺪ. در ﻣﺒﺘﻼﯾﺎن ﺑﻪ ﻓﯿﺒﺮﯾﻼﺳﯿﻮن دﻫﻠﯿﺰي، ﺑﺎ وﺟﻮد ﻟﺰوم درﯾﺎﻓﺖ آﻧﺘﯽ ﮐﻮآﮔﻮﻻن ﺑﺮاي ﭘﯿﺸﮕﯿﺮي از ﺳﮑﺘﻪ ي ﻣﻐﺰي، از ﺟﻤﻠﻪ اﻓﺮاد ﺑﺎ CHA2DS2-VASc score ﺑﺎﻻ، ﻣﯿﺰان ﻣﺼﺮف ﻣﻬﺎرﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎي ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺗﺮوﻣﺒﯿﻦ، در ﺣﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﭘﺎﯾﯿﻦ دﯾﺪه ﺷﺪ.