تاملي در مكتب فلسفي سبزوار و تبيين برخي ابتكارات آن

حكمت متعاليه ثمره تلاش طاقت فرساي ملاصدرا (۱۰۵۰‌‌‌‌‌‌ـ۹۷۹ق) يي است كه توانست گوهري درخشان از باطن دو جريان فلسفي سابق، آيات و كلمات اولياء الهي و عرفان ابن عربي انتزاع و از دل آنان حكمتي ناياب، طرح‌‌‌‌‌‌اندازي كند. پويايي اين سير حكمي در يك فرآيند تكاملي، سرانجام به سبزواري (۱۲۱۲-۱۲۸۹ق) مؤسس جرياني فلسفي و حكمي مبتني بر بن‌‌مايه‌‌هاي اصيل حكمت صدرايي و آغازكنندۀ روشي نو مشتمل بر قواعد فلسفي ابداعي كه ازطريق غواصي در آثار مقتدايش به ‌‌ويژه اسفار اربعۀ، قبسات ميرداماد، حكمه الاشراق سهروردي به‌‌خصوص شرح قطب‌‌الدين شيرازي، اشارات شيخ‌‌الرئيس به‌‌ويژه شرح خواجه، شوارق‌‌الالهام ملاعبدالرزاق و فصوص‌‌الحكم ابن‌‌عربي، رسيد تا به بركت انديشه‌‌هاي بلند حكيمانه و عارفانۀ اش، بتواند اين بار آنان ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌را درقالب مكتب فلسفي سبزوار، ارائه نمايد. اين خامه با روش توصيفي و تحليلي درصدد انتساب عنوان مكتب فلسفي بر جريان حاصله در مدرسه فصيحيه سبزوار و تبيين برخي خلاقيت‌هاي منحصر بفردش در قرن سيزدهم و تداوم آن مي‌باشد.