مساوقت وجود و تجرد براساس مباني حكمت متعاليه

در آثار حكما، تقسيم موجود به مجرد و مادي براساس ملاك هاي مختلفي صورت گرفته است. حكماي مشاء موجود مادي را به‌معناي هيولاني و منسوب به هيولا مي‌دانند. منكرين هيولا مانند شيخ اشراق نيز به دوگانه مجرد و مادي در هستي معتقدند؛ اما ملاك اين تقسيم‌بندي را نه هيولا بلكه امور ديگري مانند قوه و قابليت، قبول اشاره حسي، غيبت و حضور مي دانند. ملاصدرا به اقتضاي سبك و شيوه نگارشي كه دارد از ملاك هاي مذكور در تقسيم موجود به مجرد و مادي استفاده كرده است. در اين پژوهش سعي شده است با روش توصيفي - تحليلي ناكارآمدي ملاك هاي ياد شده در ايجاد دو قطبي مجرد و مادي در نظام هستي نشان داده شود و با تكيه بر آراء و مباني ملاصدرا مساوقت وجود و تجرد در حكمت متعاليه اثبات شود.