متن شناسي: ساختارزدايي دريدا از شناخت شناسي

فيلسوفان و انديشمندان از ديرباز مفاهيم و روش‌هاي مرتبط با شناخت‌شناسي را در قالب رويكردهاي مختلف مورد تأمل قرار داده اند. كانون چالش‌هاي معطوف به اين حوزه، پرسش از ماهيت ذهن و عين و همچنين نحوۀ ارتباط ميان آنهاست. اين مسائل منجر به دو جريان كلي و بسيار متنوع ايدئاليسم و رئاليسم شده است. رويكرد ساختارزدايي همچون سلف خود يعني رويكرد ساختارگرايي در بنياد، رويكردي معرفت‌شناختي است. ساختارگراها مفهوم ساختار را براي عبور از دوگانۀ ذهن و عين مطرح كردند. ساختارزدايي به وجهي سلبي و ايجابي، رابطه‌اي همه‌جانبه با ساختارگرايي برقرار كرد. در تفسير ارائه شده از اين رابطه در اين مقاله، ساختار در ساختارگرايي، به متن در ساختارزدايي تبديل مي‌شود. با اين تفاوت كه متن صلبيت ساختارها را ندارد و به طريقي سيال به حيات خويش ادامه مي‌دهد. متن به مثابه يك كل همواره در حال شدن، دوگانۀ ذهن و عين را مرتفع مي‌كند.