الگوي تأثير عوامل محيطي اجتماعي بر چرخه انگيزش يادگيري مادام‌العمر دانشجويان پليس

جوّ و محيطي كه آموزش در آن اتفاق مي‌افتد، با كيفيت‌هاي مختلف انگيزه و يادگيري فرد را تحت تأثير قرار مي‌دهد. عوامل محيطي اجتماعي به‌مثابه روح حاكم بر دانشگاه‌هاست. هدف اين تحقيق، تدوين الگوي تأثير عوامل محيطي اجتماعي بر چرخه انگيزش و يادگيري مادام العمر دانشجويان پليس بود. اين تحقيق از نوع كمي كيفي است. جامعه آماري اين پژوهش، در بخش كمي عبارت بودند از كليه دانشجويان دانشگاه علوم انتظامي امين در مقاطع كارداني و كارشناسي كه 733 نفر بودند كه با روش نمونه گيري طبقه‌اي تعداد 219 نفر از آنها انتخاب شدند و در بخش كيفي شامل اساتيد و نخبگان مي شد كه به صورت هدفمند به تشكيل گروه كانوني متشكل از 10 نفر از آن‌ها به عنوان نمونه اقدام شد. از ابزارهاي محقق ساخته عوامل محيطي اجتماعي مؤثر بر انگيزش تحصيلي و يادگيري، پرسشنامه استاندارد انگيزش تحصيلي هارتر(1981) و پرسشنامه يادگيري مادام‌العمر وتزل و همكاران(2010) در بخش كمي و از فرم مصاحبه نيمه ساختاريافته در بخش كيفي استفاده شد. تجزيه‌وتحليل داده هاي كمي نشان داد كه متغيرهاي ارتباط خانواده با دانشگاه، كاهش برنامه‌هاي جانبي به صورت مثبت و روابط غير نظامي به صورت منفي، مهم‌ترين متغيرهاي پيش‌بيني كننده انگيزش تحصيلي بودند. هم چنين متغيرهاي روابط غير نظامي و سازوكارهاي بازخورد، فقدان استرس و فضا جملگي به صورت مثبت مهم‌ترين متغيرهاي پيش‌بيني كننده يادگيري در دانشجويان دانشگاه علوم انتظامي امين بودند. بر اساس نتايج حاصل از تشكيل گروه كانوني، در حالي‌كه انگيزش تحصيلي دانشجويان پليس بيشتر متأثر از ديسيپلين نظامي است، يادگيري مادام‌العمر متأثر از سازوكار بازخورد است.