بدفهمي هاي دانش آموزان دوزبانه در دروس فارسي و نگارش و نقش زبان مادري

هدف از انجام اين پژوهش تعيين بدفهمي دانش آموزان دو زبانه تركمن در دروس فارسي و نگارش و نقش زبان مادري بود. روش پژوهش از نوع آميخته (كيفي و كمي) و ابزار گردآوري اطلاعات، مصاحبه و پرسشنامه بود. جامعه پژوهش 10 نفر از صاحبنظران و 145 نفر از معلمان پايه اول ابتدايي مدارس (دولتي) شهرستان مراوه تپه (استان گلستان) بود. به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از روش كدگذاري و مقوله بندي استفاده گرديد. نتايج نشان داد، مهمترين اشكال و انواع بدفهمي در بين دانش آموزان دو زبانه تركمن عبارت اند از بدفهمي ادراكي، بدفهمي بومي، ترجمه نادرست، مفاهيم پيش دانسته. ميانگين نمرات بدفهمي در فارسي 51/3 و در نگارش 29/2 بود كه درسطح كوچكتر از 05/0 معنادار بود. علاوه بر آن، نتايج نشان داد آموزش به زبان مادري مي تواند در كاهش بدفهمي هاي ادراكي و بومي در يادگيري دانش آموزان دوزبانه نقش ايفا كند. با توجه به يافته ها مي توان بد فهمي را مبحثي مهم در آموزش دروس فارسي و نگارش كودكان دو زبانه در دوره ابتدايي به شمار آورد و به اهميت نقش زبان مادري در كاهش بدفهمي ها پي برد.