مدل ساختاري خود ناتوان سازي تحصيلي بر اساس سبك فرزند پروري ادراك شده و باور هاي هوشي با ميانجي گري جرات ورزي در دانش‌آموزان

هدف از پژوهش خاضر ارائه مدل ساختاري خود ناتوان سازي تحصيلي بر اساس سبك فرزند پروري ادراك شده و باور هاي هوشي با ميانجي گري جرات ورزي در دانش آموزان است. پژوهش حاضراز نظر هدف،كاربردي و از نظرروش،همبستگي مبتني بر معادلات ساختاري است. جامعه آماري پژوهش كليه‌ي دانش آموزان مقطع دوم متوسطه شهر تهران در سال تحصيلي 99 1398 بودند. تعداد افراد نمونه جمعاً 537 دانش آموز بود كه با روش نمونه گيري تصادفي خوشه‌اي انتخاب شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه‌ي جرئت ورزي گمبريل و ريچي (1975)، مقياس پرسشنامه خود ناتوان سازي تحصيلي جونز و رودوالت (2005)، پرسشنامه فرزندپروري ادراك شده، مقياس ارزيابي باورهاي ضمني هوش (عبدالفتاح و يتس، 2006)،پرسشنامه باورهاي هوشي عبدالفتاح و ييتس با دو خرده مقياس نظريه افزايشي هوش و نظريه ذاتي هوش بودند. داده‌هاي گردآوري شده با روش مدلسازي معادلات ساختاري و نرم افزار AMOS تحليل شدند. نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه مدل ساختاري خود ناتوان سازي تحصيلي بر اساس سبك فرزند پروري ادراك شده و باور هاي هوشي با ميانجي گري جرات ورزي در دانش آموزان براساس داده‌هاي تجربي از برازش مطلوبي برخوردار است. همچنين اثر غير مستقيم ادراك شده و باور هاي هوشي بر خود ناتوان سازي تحصيلي دانش آموزان مورد تأييد قرارگرفت. لذا پژوهش حاضر نشان داد كه خود ناتوان سازي در تبيين و پيش بيني جرات ورزي دانش آموزان نقش واسطه اي دارد. اين متغير تحت تاثير باورهاي هوشي و سبك فرزندپروري ادراك شده قرار مي گيرند و مي توانند اثر معناداري بر جرات ورزي دانش آموزان داشته باشند.