نقد مقاله «بازتأملي در دلالت آيه 30 سوره روم بر تغييرناپذيري فطرت»

مقاله «بازتأملي در دلالت آيه 30 سوره روم بر تغييرناپذيري فطرت»، ديدگاه رايج در تفسير اين آيه را به چالش مي‌كشد و به اين نتيجه مي‌رسد كه اساساً اين آيه ناظر به مسئله «ثبات يا تغييرپذيري فطرت» نيست؛ بلكه مراد آيه، نفي هرگونه «تبديل» در «آفرينشگري» خداست و معناي آيه فطرت آن است كه آفرينش خداوند، قانون‌هايي دارد كه هيچ‌گاه دستخوش تبديل نمي‌شود. اين نوشته از ديدگاه رايج در تفسير آيه 30 سوره روم كه اين آيه را دال بر تبديل‌ناپذيري فطرت مي‌داند، دفاع مي‌كند و نشان مي‌دهد كه اين ديدگاه منافاتي با اثرپذيري فطرت از عواملي چون تعليم، تربيت و رفتار ندارد و از تحقق تغيير در مقتَضَيات ذات فطري انسان نمي‌توان بر تبديل‌پذيري هويت ذاتي فطري انسان استدلال نمود و آيات مسخ، دلالتي بر زوال فطرت در انسان‌هاي مسخ‌شده ندارد و اگر آيه فطرت را دال بر نفي هرگونه تبديل از «آفريدن خدا» فرض كنيم، باز هم اين آيه دلالت بر آن دارد كه فطرت تبديل‌ناپذير است.