بررسي مؤلفه‌هاي ترتيب واژه در زبان لري خرم‌آبادي

زبان لري خرم‌آبادي از زبان‌‌هاي جنوب غربي ايران به شمار مي‌‌رود و مانند ديگر زبان‌ها داراي ويژگي‌ها‌ي دستوري و رده‌شناختي خاص خود است. امروزه تأثير و نفوذ فارسي روي گونه لري موجب شده كه به تدريج اين زبان‌ به عنوان زباني در خطر به فراموشي سپرده شود و همين امر ضرورت مطالعۀ زبان‌شناختي اين گونۀ محلي را با هدفِ ثبت و تدوينِ قواعد دستوري حاكم بر آن ايجاد مي‌كند. از اين رو در مقالۀ حاضر به مؤلفه‌‌هاي ترتيب واژه در اين زبان پرداخته شده است. روش كار در اين پژوهش به‌ترتيب شامل تهيۀ پرسش‌نامه، مصاحبه با گويشوران اصيل لر خرم‌آبادي، آوانويسي داده‌ها و تحليل رده‌شناختي اين زبان است. به منظور تحليل داده‌‌ها، ترتيب و توالي واژه‌ها بر اساس مؤلفه‌هاي ترتيب واژۀ دراير با ارائۀ نمونه‌هاي گويشي محك زده شد. بررسي‌ها نشان داد كه در اين زبان براي نمونه، حرف اضافه به صورت پيش‌اضافه و بند موصولي، مضاف‌اليه، فعل اسنادي، فعل و فعل اصلي به‌ترتيب پس از هسته اسمي، مضاف، گزاره (مسند)، قيد حالت و فعل كمكي مي‌آيند. در نتيجه اين زبان گرايش به سمت فعل مياني قوي دارد. هم‌چنين، اين زبان به لحاظ مؤلفه ترتيب واژه مانند فارسي عمل مي كند.