تأثير رهبري اخلاقي بر پيشگيري از فرسودگي شغلي كاركنان با نقش واسط نشاط سازماني

زمينه و هدف: فرسودگي شغلي كاركنان و روحيه شاد و با نشاط در سازمان، مي‌تواند تحت تأثير سبك‌هاي مختلف رهبران سازمان‌ها و نحوه ارتباط آنها قرار گيرد. هدف از انجام اين پژوهش، شناسايي ميزان تأثير رهبري اخلاقي بر پيشگيري از فرسودگي شغلي كاركنان با نقش ميانجي نشاط سازماني مي‌باشد.روش شناسي: پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي،گردآوري داده‌ها، كمي و از گونه توصيفي-تحليلي و مطالعه همبستگي است. اين پژوهش در جامعه آماري كاركنان دانشگاه علوم انتظامي امين و با ابزار پرسش-نامه انجام پذيرفت. براي پايايي ابزار از آلفاي كرونباخ و روايي از روش تحليل عاملي تأييدي استفاده شد. براي آزمون فرضيه‌ها از مدل معادلات ساختاري در بسته‌ نرم افزاري spss22 و SmartPls بهره‌گرفته شده است.يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه رهبري اخلاقي مديران دانشگاه بر پيشگيري از فرسودگي شغلي، معادل 0.48و برنشاط سازماني معادل0.57اثر مستقيم و معناداري دارد. همچنين رهبري اخلاقي مديران دانشگاه از طريق نشاط سازماني تأثير معني‌داري معادل 0.29 بر پيشگيري از فرسودگي شغلي كاركنان دارد. بنابراين فرضيه‌هاي تحقيق تأييد مي‌شوند.نتيجه‌گيري: نتايج حاكي است، ابعاد رهبري اخلاقي مي‌تواند 0.17 از تغييرات فرسودگي شغلي كاركنان دانشگاه را پيش‌بيني نمايد و با ترميم و بازسازي شاخص‌هايي مانند؛ احساس خستگي روحي، بي‌تفاوتي نسبت به همكاران و دانشجويان و احساس هدر رفت توان و نيرو، از فرسودگي شغلي پيشگيري نمايد.