طرح مخلوط‌هاي آسفالتي حاوي تراشه به روش طرح اختلاط متعادل شده

يكي از مهم‌ترين عواملي كه بر عملكرد يك مخلوط آسفالتي تأثيرگذار است طرح اختلاط مي‌باشد. اهميت ارزيابي عملكرد مخلوط‌هاي آسفالتي در كنار پارامترهاي حجمي باعث شكل‌گيري روش جديدي به نام طرح اختلاط متعادل شده (BMD) گرديده است. در اين روش پارامترهاي حجمي به عنوان معيار اوليه مد نظر قرار مي‌گيرد. معيار نهايي به‌منظور تعيين يك بازه مناسب براي درصد قير بهينه، عملكرد مناسب مخلوط آسفالتي در برابر شيار‌شدگي و ترك‌خوردگي مي‌باشد. در اين تحقيق با به‌كارگيري دو درصد 25 و 50 درصد تراشه و روغن گياهي به عنوان جوانساز، طرح اختلاط پنج مخلوط آسفالتي مختلف، ابتدا به روش سوپرپيو انجام شده است. در ادامه با در نظر گرفته سه درصد قير مختلف براي هر مخلوط، طرح اختلاط مخلوط‌ها با روش BMD انجام شده است. آزمايش شيارشدگي هامبورگ و آزمايش I-FIT به ترتيب به‌منظور ارزيابي مقاومت در برابر شيارشدگي و ترك‌خوردگي در طرح مخلوط‌ها به روش BMD مورد استفاده گرفته است. نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد كه درصد قير بهينه بدست آمده از روش BMD متفاوت از درصد قير بهينه حاصله از روش سوپرپيو مي‌باشد. بيشترين مقادير تغيير درصد قير بهينه مربوط به نمونه حاوي 25 و 50 درصد تراشه بدون جوانساز مي‌باشد. درصد قير حاصله از روش BMD نسبت به روش سوپرپيو براي مخلوط حاوي 25 و 50 درصد تراشه بدون جوانساز، به ترتيب 9.56 و 22.18 درصد افزايش يافته است. از نظر عملكردي مقدار درصد قير بهينه حاصل از روش سوپرپيو براي مخلوط‌هاي حاوي تراشه و جوانساز مناسب نيست.