اثر محلول‌پاشي پتاسيم سيليكات، كلسيم كلرايد و نانوسيليس بر عملكرد، اجزاي عملكرد، رنگيزه‌هاي فتوسنتزي و پرولين ذرت شيرين تحت رژيم‌هاي آبياري

به‌منظور بررسي محلول‌پاشي پتاسيم سيليكات، كلسيم كلرايد و نانو سيليس بر عملكرد، اجزاي عملكرد و برخي صفات فيزيولوژيكي ذرت شيرين تحت رژيم‌هاي آبياري، آزمايشي به‌صورت كرت‌هاي خرد شده و در قالب طرح بلوك‌هاي كامل تصادفي با سه تكرار در سال زراعي 1396 انجام شد. تيمارهاي آزمايش شامل رژيم‌ آبياري در سه سطح آبياري مطلوب، كم‌آبياري متوسط و كم‌آبياري شديد، به‌ترتيب آبياري بعد از تخليه 35، 55 و 75 درصد آب قابل استفاده در منطقه ريشه به‌عنوان عامل اصلي و محلول‌پاشي پتاسيم سيليكات يك و دو در هزار ليتر آب، نانوسيليس يك در هزار ليتر آب، كلسيم كلرايد يك و دو در هزار ليتر آب، محلول‌پاشي آب خالص و بدون محلول‌پاشي به‌عنوان عامل فرعي بودند. نتايج نشان داد كه بيشترين عملكردهاي دانه ( kg ha-16588)، زيستي (kg ha-136050) و علوفه خشك ( kg ha-130417) از اثر اصلي محلول‌پاشي‌ پتاسيم سيليكات با غلظت يك در هزار ليتر آب به‌دست آمد. در شرايط كمبود آب، كاربرد پتاسيم سيليكات توانست ميزان عملكرد دانه را به‌طور معني‌داري افزايش دهد، به‌طوريكه پتاسيم سيليكات در شرايط آبياري مطلوب، كم‏آبياري متوسط و شديد، به‌ترتيب هفت، 25 و 49 درصد عملكرد دانه را نسبت عدم محلول‎پاشي افزايش داد. اين ميزان افزايش در شرايط رژيم آبياري شديد براي كلسيم كلرايد و نانوسيليس، به‌ترتيب %9.22- و %9.82 نسبت به شاهد بودند. بنابراين با توجه به نتايج اين پژوهش مي‏توان بيان كرد كه محلول‏پاشي پتاسيم سيليكات، از كارايي بيشتري در شرايط كم‏آبياري در ذرت شرين برخودار بود.