تأثير مقادير مصرف نيتروژن و زمان‌هاي مختلف آبياري تكميلي بر عملكرد و صفات اگرومورفولوژيك گندم بهاره

به‌منظور بررسي تأثير ميزان مصرف نيتروژن و زمان آبياري بر عملكرد و اجزاي عملكرد دانه گندم، آزمايشي به‌صورت طرح كرت هاي خرد شده و با طرح پايه بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در سال‌هاي 98-1397 و 99-1398 در مزرعه تحقيقاتي هنرستان كشاورزي امام خميني (ره) علي آباد كتول اجرا شد. آبياري در كرت هاي اصلي (عدم آبياري، آبياري در مرحله 33 زدوكس يا پايان ساقه دهي و آبياري در مرحله 70 زدوكس يا پايان گل دهي) و مقدار نيتروژن در كرت هاي فرعي (صفر، 57.5 و 115 كيلوگرم نيتروژن در هكتار از منبع كود‌ اوره) قرار گرفت. اثر متقابل تيمارهاي آبياري و سطوح نيتروژن تقريبا بر همه صفات غيرمعني‌دار شد. بيشترين عملكرد با استفاده از تركيب تيماري آبياري تكميلي در مرحله 70 زدوكس (پايان گل دهي)  و مصرف 115 كيلوگرم نيتروژن خالص به‌دست آمد. عملكرد دانه، همبستگي مثبتي با صفات عملكرد زيستي، طول و وزن سنبله و تعداد دانه و وزن دانه در سنبله داشت. تجزيه به عامل ها مشخص كرد كه دو عامل اول، 74.5 درصد از تغييرات كل را توجيه كردند. نتايج تجزيه رگرسيون گام به گام نشان داد كه تنها صفت وزن سنبله وارد مدل شد و به تنهايي 80.7 درصد از تغييرات عملكرد دانه را توجيه كرد.