راهبردهاي ارتقاي مداراي اجتماعي با تاكيد بر نقش سرمايه اجتماعي و سرمايه فرهنگي

مطالعه و پژوهش در زمينۀ مداراي اجتماعي به‌عنوان يكي از عوامل تأثيرگذار در افزايش سطح تعاملات فرهنگي و اجتماعي، مشاركت، انسجام و امنيت اجتماعي، احساس امنيت و همدلي مي‌تواند نقش بسزايي در توسعۀ اقتصادي، سياسي، فرهنگي و اجتماعي جامعه داشته باشد. در اين راستا، مي‌توان از سرمايۀ اجتماعي و سرمايۀ فرهنگي به‌عنوان دو عامل راهبردي مهم در جهت ارتقاي مداراي اجتماعي نام برد. مقالۀ پيش رو با استفاده از نظريۀ منش و ميدان بورديو به تأثير و نقش سرمايۀ فرهنگي و سرمايۀ اجتماعي و ابعاد آن بر مداراي اجتماعي پرداخته است. براي سنجش مداراي ‌اجتماعي از تركيب نظريه‌ها‌ي پيتركينگ و وگت و ابعاد مداراي‌ هويتي، مداراي ‌اجتماعي‌، مداراي‌ سياسي و مداراي ‌اخلاقي ـ رفتاري استفاده شده است. جامعۀ آماري پژوهش شهروندان 15تا 44 سال استان مازندران است. روش پژوهش پيمايشي و از نوع توصيفي است و داده‌ها‌ي موردنياز پژوهش از طريق ابزار پرسش‌نامه گردآوري شده است. تحليل داده نيز با نرم‌افزار SPSS و Amos انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه بين سرمايۀ اجتماعي و سرمايۀ فرهنگي و ابعاد آن‌ها با مداراي اجتماعي رابطۀ مستقيم و معناداري وجود دارد. نتايج آزمون مدل ساختاري بيانگر تأثير مستقيم سرمايۀ اجتماعي (Beta: 0/29) و سرمايۀ فرهنگي (Beta: 0/39) بر مداراي اجتماعي است. همچنين سازۀ سرمايۀ فرهنگي و سرمايۀ اجتماعي توانسته 38 درصد از تغييرات سازۀ مداراي اجتماعي را تبيين كند. به بياني ديگر، اين دو مؤلفه 38 درصد در ارتقا يا كاهش مداراي اجتماعي اثرگذارند و در برنامه‌ريزي راهبردي سازمان‌ها و نهادها‌ي مختلف كشور مي‌توانند مورد توجه قرار گيرند.