نگرشي به آموزش در هنرستان هاي كشاورزي

آمار سالهاي اخير گوياي كاهش انگيزه و گرايش دانش آموزان جهت ادامه تحصيل در رشته هاي متوسطه كشاورزي و نيز نبود زمينه هاي يافتن شغل مناسب توسط دانش آموختگان اين هنرستان ها در بخش كشاورزي است. شناخت وضعيت موجود نظام متوسطه كشاورزي پيش نياز هرگونه سياستگذاري و برنامه ريزي در اين زمينه است و اين تحقيق نيز باهدف، تحليل وضعيت نظام آموزش كشاورزي در هنرستان ها انجام شد. جامعه آماري شامل 1000 نفر بود كه 851 نفر آنها هنرآموز و ساير عوامل اجرايي آموزشي و 107 نفر ديگر مديران 107 هنرستان كشاورزي و 42 نفر كارشناسان آموزش فني و حرف هاي زيرمجموعه وزارت آموزش وپرورش در كل كشور بودند. در تحقيق كيفي داده بنيان حاضر با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند، فرايند گزينش و ارزيابي نمونه هاي موردبررسي تا رسيدن به اشباع نظري ادامه داشت كه درنهايت 68 نفر از 22 استان كشور به عنوان نمونه انتخاب شدند. براي تأييد پايايي داده ها از يادداشت برداري دقيق در طي گردآوري داده ها استفاده شد كه موارد مهم در حين مصاحبه توسط محققان ثبت، ضبط و يادداشت برداري شد. تكرار مطالب و مفهوم توسط كارشناسان نشان دهنده پايايي مناسب داده هاي جمع آوري شده بود. يافته ها نشان داد كه در طي فرايند تحليل داده ها 246 مفهوم در مرحله كدگذاري باز شناسايي شد كه در حول 52 محور قرار داشتند؛ مقولات محوري نيز در 12 مقوله گسترده و انتخابي دسته بندي شدند كه شامل همه ي مؤلفه هاي نظام آموزشي در مقطع متوسطه است. با توجه به ماهيت مسئله ها و تنگناهاي شناسايي شده، هرگونه اصلاح و ارتقاي وضعيت موجود اين نظام، نيازمند در نظر گرفتن مديريت ساختارمند و فراگير مسئله ها و تنگناها است.