بررسي نقش دشواري در تنظيم هيجان، تحمل آشفتگي و استرس ادراك شده در پيش‌بيني پيروي از درمان در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

مقدمه: ارتقاي پيروي بيماران از توصيه هاي درماني، همواره از دغدغه هاي متخصصان سلامت است. از اين رو پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش دشواري در تنظيم هيجان، تحمل آشفتگي و استرس ادراك شده در پيش بيني پيروي از درمان  در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو انجام شد. روش‌كار: روش اين پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه بيماران مبتلا به ديابت مراجعه‌كننده به مراكز بهداشت شهر سنندج در سال 1401 بودند. به اين منظور تعداد 230 نفر از اين افراد به روش نمونه‏گيري در دسترس انتخاب شدند و به مقياس دشواري در تنظيم هيجان، مقياس تحمل آشفتگي، مقياس استرس ادراك شده و مقياس پيروي از درمان پاسخ دادند. پس از گردآوري پرسشنامه ها، داده‏هاي جمع آوري شده با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه بين دشواري در تنظيم هيجان و استرس ادراك شده با پيروري از درمان رابطه منفي و معناداري وجود دارد(0/01 P). بين تحمل آشفتگي با پيروي از درمان رابطه مثبت و معناداري وجود دارد(0/01 P). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه نيز آشكار كرد كه 69/6 درصد واريانس پيروي از درمان به ‌وسيله دشواري در تنظيم هيجان، تحمل آشفتگي و استرس ادراك شده ‏تبيين مي‏شود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج، در مراكز درماني و بيمارستان ها به درمان هاي مبتني بر تنظيم هيجان و درمان كاهش استرس مبتني بر ذهن آگاهي در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو توجه ويژه اي شود