فراتحليل انتقادي مطالعات مدرنيته در ايران

دهه80 و 90را مي‌توان جهت‌گيري بخشي از اجتماعات علمي ايران به مطالعات مربوط به مدرنيته ايراني و همچنين وضعيت جامعه‌شناسي در ايران دانست و آثار دكتر آزاد ارمكي نمونه‌اي از اين مطالعات،قلمداد مي‌شود.پژوهش حاضر ضمن منضم ساختن مطالعات مربوط به تجربه مدرنيته،در صدد فهم انتقادي آن دست از مطالعاتي است كه تبديل جامعه‌شناسي به زبان مدرنيته را از طريق تئوري تجربه‌هاي مدرنيته دنبال مي‌نمايند.به اين منظور داده-هاي21اثر از آزاد ارمكي، به شيوه اسنادي گردآوري،و با روش فراتحليل و رويكرد مرور سيستماتيك،مورد تحليل قرار گرفته‌اند.پايان‌بندي انتقادي مقاله؛مسكوت ماندن روابط سيستماتيك ميان مدرنيته عام با مدرنيته ايراني،و همچنين تعليق روابط ارگانيك ميان منطق جامعه‌شناسي با جامعه‌شناسي در ايران را نتيجه مي‌گيرد.اين امر منجر به قرائتي انشقاق يافته از مدرنيته و جامعه‌شناسي،در مطالعات ياد شده گرديده است و پروژه علميِ تبديلِ جامعه شناسي به زبان مدرنيته را،به سازوكار گفتمانيِ بازتوليدِ نقش آنتيگونيك مدرنيته ايراني در قبال مدرنيته جهاني بدل كرده است و هزينه‌هاي غيريت‌سازيِ مدرنيته ايراني براي مدرنيته جهاني را استمرار بخشيده است.