هويت، سكسواليته و گفتمان فمينيسم سيّال در ايران معاصر

يكي از گذرگاه‌هاي قابل توجه در مسير شناختِ مناسبات هويتي زنان در ايران معاصر، بازخواني و تفسير نزاع‌هاي گفتماني در تحديد و تعريف امر سكسوال و پيوند آن با هستيِ فكري و عملي زنان است. بُعدي كه اگر مغفول بماند، مي‌تواند زنان را از شناختي دقيق نسبت به وضعيت خود، مطالبات و حقوق اجتماعي و سياسي شان محروم كند. اين مقاله با تكيه بر تحليل تاريخي و تحليل گفتماني مستخرج از نتايج مصاحبه عميق با 8 زن از متولدين دهه شصت در ايران، صورت هاي گفتماني حاكم حول دال زن و سكسواليته را ترسيم نموده و نزاع هاي هژمونيك بر سر معنابخشي به آن را –با محوريت حذف و ادغام امر سكسوال- در بزنگاه‌هاي تاريخي نشان مي‌دهد. نتيجۀ اين مطالعه، شناخت سوژه‌هاي گسترده‌تري در هيأت گفتمان مقاومت در ايران ِ پس از انقلاب -كه ما در اين جا آن را گفتمان فمينيسم سيّال خوانده ايم-بود كه سوژگي‌شان با منطق نظري اين تحقيق، نتيجه تجميعي از مطالبات سركوب شده توسط گفتمان مسلّط است. همچنين نشان داده‌ايم كه چگونه افراد در متن زندگي روزمره‌شان به اين گفتمان واكنش نشان مي‌دهند و آن را در نحوه كاربست حك و اصلاح و دستكاري مي‌كنند.