بررسي رويكرد دولت‌هاي اصلاحات و اصول‌گرا نسبت به مطبوعات و شبكه‌هاي اجتماعي

در ايران، سياست رسانه‌اي علاوه بر مراجع اصلي تاثيرگذار، از تغيير دولت‌ها نيز متاثر مي‌شود؛ چرا كه يكي از ابزارهاي اساسي هر دولتي براي پيشبرد اهداف خود رسانه‌ها هستند. اين تغيير دولت‌ها، بسته به رويكرد هر دولتي، نتايج متفاوتي را در اتخاذ عملكرد‌ها بر جاي مي‌گذارد. ساختار و اراده‌ي سياسي، عواملي هستند كه به شدت بر عمل سياسي در ايران تأثيرگذار مي‌باشند. در اين پژوهش با نگرش فرآيندوار و تاثير متقابل ساختار و اراده بر عمل سياسي به اين سوال پاسخ داده مي‌شود كه دولت‌هاي اصلاحات و اصول‌گرا چه رويكردي به مطبوعات و شبكه‌هاي اجتماعي داشتند و دواعي و موانع و نقاط قوت و ضعف دولت‌ها در زمينه‌ي اجراي سياست‌هاي نظام جمهوري اسلامي ايران. چه مي باشد. براي اين كار، از رهيافت نظري ميگدال با عنوان دولت قوي و جامعه ي ضعيف بهره گرفته شد. در اين پژوهش كيفي، با استفاده از منابع كتابخانه‌اي و اسنادي، و مصاحبه داده‌ها جمع‌آوري و مورد تحليل قرار گرفتند. براي استخراج مولفه‌هاي سياست رسانه‌اي، بيانات رهبري و براي به دست آوردن رويكرد دولت‌هاي اصلاحات و اصول‌گرا، مطالب مطرح‌شده توسط روساي جمهور و وزراي فرهنگ و ارشاد اسلامي و معاونين مطبوعاتي در بازه‌ي زماني 1376-1392 با استفاده از روش‌ اسكن محيطي بررسي و مضامين مستخرج با استفاده از روش تحليل موضوعي كدگذاري شدند. يافته‌ها نشان‌گر 13 مولفه‌ به عنوان ‌اساسي‌ترين سياست رسانه‌اي جمهوري اسلامي ايران در زمينه‌ي مطبوعات و شبكه‌هاي اجتماعي و 12 مولفه به عنوان رويكرد دولت‌هاي مورد پژوهش مي‌باشد.