مطالعه آزمايشگاهي بتن ژئوپليمري توسط ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM) جهت بكارگيري در سازه هاي دريايي

در اين پژوهش به مطالعه ريزساختاري بتن ژئوپليمري بر پايه آزمون هاي مكانيكي و دوام بتن پرداخته شده است، در اين راستا يك طرح از بتن معمولي و سه طرح از بين ژئوپليمري (در دو دسته) ساخته شد. دسته اول از بتن ژئوپليمري در سه طرح حاوي 0، 4 و 8 درصد نانوسيليس بودند و پس از انتخاب طرح بهينه (به لحاظ برتري نتايج در آزمون‌ها) از بين اين سه طرح، دسته دوم شامل دو طرح ديگر و با افزودن 1 و 2 درصد الياف پلي اولفين به طرح بهينه، ساخته شد (در مجموع 6 طرح اختلاط). در ادامه آزمون‌‌هاي تصويربرداري ميكروسكوپ الكتروني روبشي (SEM)، مقاومت فشاري، مدول الاستيسيته و جذب مويينه آب در سن عمل آوري 90 روزه، بر روي نمونه‌هاي بتني انجام گرفت. نتايج اين پژوهش حاكي از اين مطلب است كه خواص مكانيكي و دوام بتن ژئوپليمري نسبت به بتن معمولي داراي برتري است، در اين راستا افزودن نانوسيليس به تركيب بتن ژئوپليمري موجب بهبود 22، 13 و 22 درصدي مقاومت فشاري، مدول الاستيسيته و جذب مويينه آب (در طرح بتن ژئوپليمري حاوي 8 درصد نانوسيليس نسبت به طرح فاقد نانوسيليس) گرديد. افزودن تا 2 درصد الياف به تركيب بتن ژئوپليمري بهبود 7 و 23 درصدي مدول الاستيسيته و نفوذپذيري آب در بتن را به همراه داشت. نتايج SEM حاكي از توليد حجم بالايي از ژل هاي هيدارته شده در بخش ريزساختار بتن ژئوپليمري نسبت به بتن معمولي است كه ناشي از وجود فرآوان ذرات آلومينوسيليكاتي در سرباره و نانوسيليس مصرفي در تركيب بتن ژئوپليمري مي باشد.