تاثير پارامترهاي اقليمي بر توزيع پوشش گياهي در ايران مركزي

هدف از انجام اين پژوهش بررسي تاثير پارامترهاي اقليمي بر توزيع پوشش گياهي در ايران مركزي با استفاده از شاخص NDVI مي باشد. براي شناخت پراكنش و توزيع پوشش گياهي از روش هاي نوين ناحيه بندي PCA، خوشه بندي و روابط مكاني استفاده شد. بدين منظور دو متغير اقليمي (ميانگين دما و رطوبت نسبي) از داده هاي هشت ايستگاه سينوپتيك در بازه زماني آماري (1986-2018) انتخاب گرديد. متناسب با فاصله هاي ايستگاه ها و تغييرات مكاني شاخص NDVI، شبكه اي به ابعاد 15*15 كيلومتر بر روي ايران مركزي گسترانده شد. در اين بررسي براي اطلاع از روند تغييرات شاخص NDVI از آزمون من-كندال به وسيله نرم افزار (MINITAB) استفاده شد. نتايج اين بررسي نشان داد كه ميزان پراكنش پوشش گياهي در ايران مركزي با استفاده از شاخص NDVI بين 2/0- تا 64/0+ است. همچنين توزيع و تراكم پوشش گياهي داراي رشد كمتر از يك‌ درصد مي باشد. نتايج اين بررسي نشان مي دهد متغير اقليمي دما بيشترين تأثير را بر توزيع و تراكم پوشش گياهي در ايران مركزي دارد. بررسي توزيع و تراكم پوشش گياهي ايران مركزي با استفاده از روش PCA نشان داد كه توزيع و تراكم پوشش گياهي ايران مركزي متاثر از هشت عامل است كه عامل اول و دوم به تنهايي 56/81 درصد رفتار پوشش گياهي را در ايران مركزي تبيين مي نمايند. درنهايت با انجام تحليل خوشه اي سلسله مراتبي و با روش ادغام وارد بر روي ماتريس نمرات عامل ها، سه ناحيه توزيع و پراكنش پوشش گياهي نامنظم، متوسط و يكنواخت در ايران مركزي شناسايي و نمايش داده شدند.