ارزيابي رفتار زيست تخريب پذيري و الكتروشيميايي آلياژ منيزيم - آلومينيوم AZ91 با غشاء بايو نانوكامپوزيتي

ﻣﻨﯿﺰﯾﻢ و آﻟﯿﺎژﻫﺎي آن ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ﺑﻪ ﺑﺎﻓﺖ ا ﺳﺘﺨﻮان ﮔﺰﯾﻨﻪ اي ﻣﻨﺎ ﺳﺐ ﺑﺮاي ﺗﻮﻟﯿﺪ اﯾﻤﭙﻠﻨﺖ ﻫﺎي ارﺗﻮﭘﺪي ﻣﯽ ﺑﺎ ﺷﺪ اﻣﺎ ﻧﺮخ ﺑﺎﻻي ﺧﻮردﮔﯽ اﯾﻦ ﻣﻮاد ﻣﺎﻧﻊ ا ﺻﻠﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ راه ﮐﺎرﺑﺮد آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﯾﻤﭙﻠﻨﺖ ﻫﺎي ارﺗﻮﭘﺪي ا ﺳﺖ . ﯾﮑﯽ از روش ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺮاي ﮐﺎﻫﺶ ﻧﺮخ ﺧﻮردﮔﯽ ﻣﻨﯿﺰﯾﻢ و آﻟﯿﺎژ ﻫﺎي آن در ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎي ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژي اﯾﺠﺎد ﻏﺸﺎ ﻫﺎي ﭘﻠﯿﻤﺮي- ﺳﺮاﻣﯿﮑﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف اﺻﻠﯽ از ﺗﺤﻘﯿﻖ ﺣﺎﺿﺮ اﻋﻤﺎل ﻏﺸﺎء ﭘﻠﯿﻤﺮي ﭘﻠﯽ ﮐﺎﭘﺮوﻻﮐﺘﻮن – ﮐﯿﺘﻮﺳﺎن -1 %بغداديت به روش غوطه وري بر روي آلياژمنيزيم - آلومينيوم AZ91 آندايز شده به منظور بهبود مقاومت به خوردگي، زيست تخريب پذيري و زيست سازگاري اين آلياژ است. نتايج حاصل از آزمون الكتروشيميايي نشان دهنده بهبود مقاومت به الكتروشيميايي وكاهش چگالي جريان الكتروشيميايي آلياژ منيزيم - آلومينيوم AZ31 آندايز شده در اثر اعمال غشاء پليمري-سراميكي است. همچنين اعمال غشاء پليمري-سراميكي منجر به افزايش زبري سطح از0/34± 564 ، 3 نمونه منيزيم AZ31 به 0/34 ± 652 ، 6 ميكرومتر براي نمونه با غشا پليمري - سراميكي شده است . به منظور ارزيابي توانايي تشكيل آپاتيت روي نمونه ها، از آزمون مايع شبيه ساز بدن (بافر فسفات) استفاده شد. نتايج نشان ميدهد كه تشكيل لايه آپاتيت روي سطح نمونه ميتواند به عنوان معياري از زيست تخريب پذيريدر نظر گرفته شود