اثر غلظت‌هاي تحت كشنده نانوپلاستيك پلي‌استايرن بر برخي شاخص‌هاي فيزيولوژيك ماهي كپور معمولي (Cyprinus carpio)

توسعه قابل‌توجه نانو تكنولوژي و استفاده گسترده از نانو مواد در زمينه هاي مختلف صنعتي باعث ضرورت بررسي اثرات تخريبي آن ها بر سيستم ايمني مي باشد. از اين رو در استفاده از نانو ذرات بايد به سميت آن ها توجه نمود. اين تحقيق، با هدف بررسي پاسخ هاي اكوفيزيولوژيكي ماهي كپور معمولي در مواجه با نانو پلاستيك پلي‌استايرن به‌عنوان يك پليمر پر مصرف انجام شد. تعداد هشتاد و چهار قطعه ماهي كپور معمولي با ميانگين وزني1/5 ±30 گرم، در 4 تيمار غذايي (شاهد با غذاي تجاري و تيمارها با غذهاي حاوي 0/1، 0/5 و 1 ميلي ليتر نانو پلي استايرن امولسيوني) به‌مدت 28 روز قرار گرفتند. در پايان دوره آزمايش نمونه سرم و موكوس جمع‌آوري شد. نتايج نشان داد كه غلظت هاي مختلف نانو پلاستيك پلي استايرن بر شاخص هاي پروتين كل سرم خون تاثير معني‌داري نداشتند (0/05 P)، در حالي كه ميزان گلوكز در غلظت 1 ميلي ­ليتر (بالاترين غلظت)، نسبت به گروه شاهد افزايش معني‌دار داشت (0/05 P). تيمارآزمايشي باعث افزايش معني‌دار مقدار پروتين محلول موكوس شد (0/05 P). همچنين تيمار‌هاي آزمايشي به‌ترتيب باعث افزايش و كاهش معني‌دار ALT و AST سرم خون شد (0/05 P). به‌طور كلي نتايج نشان داد كه نانو پلاستيك پلي استايرن موجب افزايش استرس و پاسخ‌هاي نامطلوب فيزيولوژيك در ماهي كپور معمولي مي شود و اين عوارض مخرب در غلظت هاي بالا تر مشهودتر است.