مقايسه تطبيقي ادراك امنيت زنان در محلات سنتي و جديد، نمونه‌هاي مطالعه بافت قديم و شهرك نيايش در شهر بوشهر

در پژوهش حاضر به مقايسه تطبيقي ادراك امنيت زنان در محلات سنتي و جديد پرداخته‌شده است چرا كه به نظر مي‌رسد محلات سنتي به سبب فرسودگي بيش‌ازحد و محلات جديد به سبب غفلت طراحان نسبت به مسائل اجتماعي، نتوانسته‌اند احساس امنيت را براي زنان تأمين نمايند. روش پژوهش توصيفي تحليلي و مبتني بر مطالعات اسنادي و پيمايش ميداني بوده است. لذا در ابتدا متغيرهاي امنيت محيطي از منابع معتبر داخلي و خارجي استخراج‌شده و سپس به‌صورت پرسشنامه در شهرك نيايش و بافت قديم شهر بوشهر توزيع‌شده‌اند. تعداد پرسشنامه‌ها بر اساس فرمول كوكران 196 عدد بوده است كه به‌تقريب 200 عدد در نظر گرفته‌شده است. در ادامه، داده‌ها در نرم‌افزار SPSS واردشده و به كمك مدل تحليل عاملي و رگرسيون چند متغيره خطي مورد تحليل قرارگرفته‌اند. يافته‌هاي پژوهش نشان مي‌دهد هفت عامل «عدم اغتشاش بصري»، «نظارت‌پذيري»، «آسايش محيطي»، «كاربري سرزنده»، «رؤيت پذيري»، «كيفيت محيطي» و «رهاشدگي محيط» به ترتيب بيشترين تأثير را بر ادراك امنيت زنان در محلات شهري دارند. همچنين مقايسه دو محدوده موردمطالعه نشان مي‌دهد اگرچه خصوصيات كالبدي، اقتصادي و اجتماعي شهرك نيايش و بافت قديم شهر بوشهر كاملاً متفاوت هستند اما درمجموع، هر دو محدوده از نظر وضعيت احساس امنيت زنان از كيفيتي متوسط برخوردار هستند. بررسي‌هاي تفصيلي‌تر نيز نشان مي‌دهد كه ضعف شهرك نيايش در عوامل آسايش محيطي و كاربري سرزنده است و ضعف بافت قديم در عوامل كيفيت محيطي و اغتشاش بصري است.