رويكرد بهينه‌يابي تركيبي تحت سانسور فزاينده نوع دوم با خروج تصادفي وابسته به فواصل شكست

از ميان بردار خروج‌هاي مختلف در سانسور فزاينده نوع دوم، يافتن بردار خروج بهينه با استفاده  از رويكردهاي بهينه‌يابي در آزمايشات طول‌عمر مورد توجه است. رويكردهاي بهينه‌يابي چند-هدفه با در نظر گرفتن چند هدف بصورت همزمان، سعي در يافتن طرح بهينه مي‌نمايند. در اين مقاله با در نظر گرفتن دو معيار و استفاده از رويكردهاي بهينه‌يابي تركيبي، بردار خروج بهينه در سانسور فزاينده نوع دوم با مكانيسم خروج تصادفيِ وابسته مبتني بر تابع ربط لوجيت به دست آورده مي‌شود. مكانيسم خروج تصادفيِ  وابسته‌ مبتني بر مدل لوجيت در نظر گرفته شده، شامل پارامترهاي تنظيمي است كه بوسيله آزمايشگر و با توجه به اهداف آزمايش و فواصل شكست احتمالي تنظيم و تعيين مي‌گردد. اين پارامترها، امكان تنظيم احتمال خروج را در مكانيسم سانسور  در جهت كاهش هزينه و زمان آزمايش فراهم مي‌كند. تعيين مقدار بهينه اين پارامترها با توجه به معيار بهينگي مد نظر، بردار خروج بهينه  را نتيجه مي‌دهد. مطالعات شبيه‌سازي براي ارزيابي  رويكرد بهينه‌يابي تركيبي و مقايسه آن با معيارهاي بهينه‌يابي تك هدفه در مكانيسم سانسور تصادفيِ وابسته انجام مي‌گردد. در انتها نتايج و پيشنهادات ارائه شده است