تحليل نقش استعاره‌هاي شناختي حروف جر مكاني در تبيين و انتقال انگاره نبوت در قرآن

زبان قرآن زباني قابل فهم براي همگان است و در ساختاري منطبق بر شناخت بشري سازماندهي شده‌است. استفاده از حروف جر و انطباق مفهوم مكاني-حسي و تجربه شده‌ي آن‌ها با حوزه‌هاي انتزاعي و معنوي، نمونه‌اي از تطبيق زبان قرآن با افكار انسان است. نوشتار حاضر با روش توصيفي-تحليلي و با بهره‌گيري از مباني معناشناسي شناختي به دنبال آن است كه نقش استعاري حروف در تبيين مفاهيم اعتقادي مربوط به نبوت را مورد بررسي قرار دهد. يافته‌ها نشان مي‌دهد كه استعاره‌هاي مفهومي، استعاره‌‌ي تصويري نقش مهمي در بيان مقامات انبياء ايفا مي‌كنند. به گونه‌اي كه نقش اين سازوكارهاي شناختي در بازنمايي مفاهيمي چون الگو بودن، عصمت، برتري، عزيز بودن نزد خداوند، محافظت از ايمان مردم و معارف الهي و به طور كلي وظايف، صفات، آموزه‌ها، غير قابل انكار بوده و عمدتاَ براي مفهوم‌سازي اين دست مفاهيم از هستي انسان، اشياء، ظرف و مظروف و ساختارها و مفاهيم بنياديني چون نور، نيرو و مانع، ساختمان و جهات بالا، جلو، مركز استفاده شده‌است. تا با استفاده از خصيصه جسمانگي ذهن بشر، گزاره‌هاي اعتقادي مربوط به پيامبران تبيين گردد.