شيوه همسرداري حضرت خديجه‌(س) در سه حوزه فرهنگي، روان شناختي و رفتاري

هدف پژوهش حاضر بررسي شيوه همسرداري حضرت خديجه(س) در سه حوزه فرهنگي، روان شناختي و رفتاري بود. جامعه پژوهش شامل كليه متون  و منابع مربوط به حضرت خديجه(س) است. نمونه پژوهش متون مربوط به شيوه همسرداري حضرت خديجه(س) بود. اين پژوهش از نوع توصيفي تحليلي بود. با استفاده از روش اسنادي و كتابخانه اي اطلاعات جمع آوري شد و سپس داده هاي به دست آمده تحليل شدند. نتايج پژوهش نشانداد كه حضرت خديجه(س) بانوي بي نظير حجاز در شيوه همسرداري خويش با پيامبر اكرم(ص) در سه بعد فرهنگي، روان شناختي و رفتاري بسيار تحسين برانگيز عمل كرده و مي تواند الگويي كامل براي همه زنان مؤمن بلكه مطلق زنان باشد. آن حضرت كه در زمان حيات و پس از آن مورد توجه ديگران بودند در حوزه فرهنگي تحولاتي در خصوص نگاه به شيوه همسرگزيني، تأثير سن در ازدواج و عدم تأكيد بر تجمل گرايي ايجاد نمودند. در حوزه روان شناختي داراي ويژگي هاي عشق و معرفت، اعتماد قلبي به همسرو درك مشكلات زندگي بود. همچنين در حوزه رفتاري داراي ويژگي هايي مانند عفت، سخاوت، تكريم همسر، حمايت از همسر، و موجد فضاي ايمن و آرامش بخش در خانه بود. بنابراين مي توان گزارش كرد كه به كارگيري مجموع اين مؤلفه ها توسط زنان، موجب ارتقاي جايگاه آنان نزد همسر و در نتيجه استحكام خانواده و نيل به اهداف مشترك مي شود.