بررسي مضامين تربيتي و روان شناسي لالايي هاي زنان در فرهنگ منطقه جويم فارس

هدف پژوهش حاضر، بررسي مضامين تربيتي و روان شناسي لالايي هاي زنان در فرهنگ منطقه جويم فارس بود.جامعه پژوهش شامل كليه زنان منطقه جويم بود. نمونه پژوهش  23 نفر از زنان  مسن (سن بيش از 50 سال) از جامعه مذكور بود كه  با استفاده از روش نمونه گيري هدفمند انتخاب و با آنها مصاحبه شد. روش پژوهش توصيفي- تحليلي بود. براي گردآوري داده ها از روش ميداني و كتابخانه اي استفاده شد. در ابتدا، مفاهيم تربيتي و روان شناختي لالايي هاي مرتبط با فرهنگ عامه مورد بررسي قرار گرفت. سپس به مضامين لالايي هاي زنان منطقة جويم پرداخته شد. يافته هاي پژوهش نشان داد: براساس روانشناسي كودك، لالايي ها فقط براي به خواب بردن نوزادان نيست، بلكه لالايي ها بر پيشرفت و ميزان رشد كودك، افزايش روابط محبت آميز بين والدين و كودك در بين خانواده ها تاثير دارد. استفاده از لالايي ها بر رفع نگراني ها، درمان اختلالات رواني و بهدشت رواني مادران اثرگذار است. از منظر روان شناختي لالايي ها از لحاظ رواني، عاطفي و عقلاني موقعيتي را فراهم مي كنند كه درآن مادر اميد و آرزوهايش را بيان ميكند. همچنين در منطقة كهن جويم ، لالايي ها براي زنان فقط آوازي كه كودك را با آن بخوابانند نيست بلكه  لالايي ها مانند رسانه اي هستند كه زنان به وسيلة آن خواسته ها، آرزوها، دعاها، نفرين ها و اعتراضات خود را بيان مي كنند. در واقع لالايي ها علاوه بر كاركرد آشكار كه آوازي مادرانه براي خواباندن كودك است، كاركرد پنهاني هم دارند. لالايي هاي. منطقة جويم سرشار از وجه عاطفي و احساسي مادرانهاند كه اين موضوع در سطوح مختلف لالايي ها نمايان است.