نظام معنايي سلامت در بستر تجربه‌ي زيسته ي زنان نابينا و كم بينا

سلامت و مفهوم سازي آن در بين نابينايان و كم‌بينايان به علت درهم تنيدگي سلامت و معلوليت و نيز تجربيات منحصربه‌فرد آنها، موضوع مهمي است. اين پژوهش با روش پديدارشناسي، مفهوم سلامت در بستر تجربه ي زيسته ي زنان نابينا و كم بيناي شهر كاشان را بررسي مي كند. در اين راستا با استفاده از نمونه گيري هدفمند با ملاك اشباع نظري، 25 نفر از زنان نابينا و كم بينا براي انجام مصاحبه هاي عميق انتخاب‌ شده‌اند. سپس با استفاده از تحليل كلايزي و استخراج كدهاي مناسب، دو مضمون اصلي با عناوين ادراك چند ساحتي سلامت و راهكارهاي ابراز سلامتي در مواجه با ناسالم پنداري جامعه به‌دست‌آمده است؛ به طوري كه مضمون ادراك چندساحتي سلامتي نزد زنان نابينا و كم بينا، مضامين فرعي روان سالم، بهزيستي اجتماعي، معنويت گرايي و سلامت جسماني را دربر دارد. مضمون راهكارهاي ابراز سلامتي در مواجه با ناسالم پنداري جامعه نيز حاوي مضامين فرعي مديريت بدن و آراستگي، تلاش براي نشان دادن استقلال در امور فردي و اجتماعي، خود اثبات گري، تلاش براي كارآمدي، ابراز نكردن بيماري و درد در اجتماع و مديريت روابط (هاله پوشي، تعامل سازنده) است. ادراك چندساحتي سلامتي، بيانگر مفهوم سلامت نزد زنان نابينا و كم بيناست كه پس از پذيرش نابينايي يا كم بينايي و توجه به ساير ابعاد سلامت شكل مي گيرد و ادراك زنان نابينا و كم بينا از سلامتي نشان گر مساوي نبودن مفهومي معلوليت و سلامت است. همچنين راهكارهاي ابراز سلامتي در مواجه با ناسالم پنداري جامعه نشان دهنده ي اقدامات و تلاش هاي اين زنان براي نشان دادن توانايي و سلامتي شان در جامعه است.