مطالعه كيفي نگرش جوانان شهر اردبيل به سياست هاي جمعيتي و فرزندآوري

سياست‌هاي جمعيتي به‌مثابه مجموعه تدابير نظام‌مند، براي مديريت تغييرات جمعيت تعريف‌شده كه اغلب با مسئله جمعيتي متناظر است. بر مبناي رقم پايين نرخ باروري كل در ايران و كاهش رشد جمعيت، جمعيت كشور در سال‌هاي آتي احتمالاً همچنان روند كاهشي خواهد داشت؛ بر اين اساس در پژوهشي كيفي، نگرش جوانان 20 تا 35 سال شهر اردبيل نسبت به مقولات فرزندآوري و سياست‌هاي جمعيتي با روش تأويل و بهره‌گيري از تكنيك مصاحبه عميق مطالعه شد. در مرحله كدگذاري باز، از بين داده‌هاي تحقيق 7 مضمون از 7 واحد معنايي متوالي شامل: بيگانگي شناختي، ارزيابي منفي از سياست‌ها، نارضايتي اجتماعي، زمانمندي باروري، نا همنوايي ناباروري به‌مثابه داغ اجتماعي، كفايت كمّي و جنسي استخراج شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد نگرش افراد نسبت به سياست‌هاي جمعيتي به لحاظ شناختي، پايين و به جهت فقدان اقدام عملي، منفي است. همچنين سياست‌هاي افزايش جمعيت به علت شرايط حاكم بر جامعه با چالش نارضايتي اجتماعي مواجه است. به نظر مي رسد ضروري است نگرش افراد جامعه نسبت به فرزندآوري را در بستر نهاد خانواده مطالعه و تبيين نمود؛ به دليل آنكه فرزندآوري همچنان امري اجتناب‌ناپذير است، هرچند كه در الگوهاي ساختاري جديد، افراد مي‌توانند زمان فرزندآوري خود را كنترل، مديريت و انتخاب نمايند.