شيوع بي‌فرزندي طول عمر در استان خوزستان و عوامل همبسته با آن

در چند دهه اخير، كشور ايران با پديده فرزندآوري پايين و بي فرزندي مواجه شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي شيوع بي فرزندي طول عمر (بي فرزندي دائمي) بين زنان داراي همسر ساكن در استان خوزستان با استفاده از 2 درصد از داد ههاي خام سرشماري 1395 (قابل دسترس در وب سايت مركز آمار ايران) انجام شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه 5/3 درصد از زنان متأهل 49 - 40 ساله استان خوزستان، بي فرزندي طول عمر دارند. بررسي اثر همزمان متغيرهاي مستقل بر متغير وابسته و پيش بيني بي فرزندي طول عمر با استفاده از رگرسيون لجستيك دووجهي مشخص نمود كه سطح تحصيلات، وضعيت اشتغال و محل سكونت، متغيرهايي هستند كه ارتباط معناداري با احتمال بي فرزندي در ميان زنان موردمطالعه دارند. اگرچه شيوع بي فرزندي طول عمر در جمعيت موردمطالعه در سطح نسبتاً پاييني قرار دارد، اما برنامه ريزي در راستاي بهبود وضعيت شغلي و محل سكونت، به خصوص در ميان خانوارهاي جوان، مي تواند مانع از افزايش نسبت بي فرزندي طول عمر در آينده شود.