گونه شناسي تجربه زيسته زنان حاشيه نشين از امنيت

دامنه‌ي وسيع بحران‌ها و آسيب‌هاي اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي محله «مرتضي گرد» اهميت مطالعه پديده‌ي امنيت زنان و بازنمايي تجربه‌هاي ناامني آن‌ها را ضروري مي‌سازد. واكاوي روايت‌هاي زنان حاشيه‌نشين مرتضي گرد از مسئله امنيت و عوامل تمايزدهنده تجربه زيسته آن‌ها و نمودهاي متفاوت از مقوله ناامني در بين زنان حاشيه‌نشين موضوع اين مطالعه بوده است. اين پژوهش با رويكرد اميك و در پارادايم تفسيرگرايي به دنبال شناخت جهان اجتماعي كنشگران و چگونگي برساخت آن‌ها از مسئله امنيت و پديدارشناسي ناامني است؛ بدان معنا كه درك، تفسير و بازنمايي پديده امنيت ازنقطه‌نظر سوژه‌ها و افراد درگير در اين رخداد موردمطالعه قرارگرفته است. نمونه‌گيري پژوهش حاضر، بر اساس نمونه‌گيري هدفمند بوده و محقق با 29 نفر از زنان 16 تا 65 سال داراي تجربه زيسته حاشيه‌نشيني را مورد مصاحبه‌هاي عميق و نيمه ساختاريافته قرار داده است. در اين مطالعه تلاش شد تا سوژه‌ها با حداكثر تنوع در ويژگي‌هاي جمعيتي چون سن، جنس، وضعيت اشتغال، تحصيلات، وضعيت تأهل و فرزندان در تجربه پديده انتخاب شوند. تحليل داده‌هاي كيفي با روش تماتيك انجام‌شده است. يافته حاكي از وجود سنخ‌هاي متنوعي از ناامني شامل: ناامني در حوزه‌هاي اجتماعي، جنسي، جاني، خانوادگي، انتظامي، اقتصادي، غذايي، رواني، حيثيتي، شهري، محيطي –بهداشتي، سلامتي و درمان، تعاملات و ارتباطات و در نهايت احساس ناامني نسبت به آينده است. تجربه حس بي‌قدرتي و عدم عامليت، مقوله هسته‌اي است كه با مفهوم عدم توانايي براي هرگونه تغيير جهت بهبود يا اصلاح يا حتي كنترل بر زواياي مختلف زيست يك زن در اين منطقه، گره‌خورده است.