عوامل آسيب‌پذيري عام و خاص اختلالات اضطرابي: ارزيابي يك مدل ساختاري

مقدمه: اختلالات اضطرابي رايج ترين اختلالات روانپزشكي هستند كه رنج زيادي براي بيماران و هزينه‌هاي فراواني براي جوامع تحميل مي‌كنند. بنابراين شناسايي عوامل آسيب‌پذيري اين اختلالات ضروري به شمار مي‌رود. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي عوامل آسيب پذيري عام و خاص اختلالات اضطرابي در چارچوب يك مدل ساختاري بود.روش‌: 420 نفر از دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر تهران با استفاده از نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شده و به سياهه شخصيتي پنج‌عاملي، پرسشنامه كنترل اضطراب تجديدنظر شده، مقياس عدم تحمل بلاتكليفي، شاخص حساسيت اضطرابي، مقياس حساسيت انزجاري، مقياس ترس از ارزيابي منفي، نسخه چهارم پرسشنامه اختلال اضطراب فراگير، پرسشنامه وحشت‌زدگي و هراس آلباني و جدول زمينه‌يابي ترس - فرم دوم پاسخ دادند. براي تحليل داده‌ها از روش تحليل مسير استفاده شد.يافته‌ها: براساس يافته‌هاي اين پژوهش روان‌رنجورخويي به عنوان عامل آسيب‌پذيري زيستي ( 0.10 ، 0.05، 0.10، 0.17 =β) و فقدان كنترل ادراك شده را به عنوان عامل آسيب‌پذيري روانشناختي عام ( 0.16 ، 0.04، 0.10، 0.15 =β) تمام اختلالات اضطرابي مي‌توان در نظر گرفت. از سويي برون‌گرايي را مي‌توان عامل آسيب‌پذيري زيستي براي اختلال اضطراب اجتماعي تلقي كرد (0.23- =β ). همچنين يافته هاي اين پژوهش منجر به شناسايي عوامل آسيب‌پذيري خاص هر كدام از اختلالات اضطرابي شد.نتيجه‌گيري: براساس يافته هاي اين پژوهش مي‌توان مدل آسيب‌پذيري سه‌گانه را چارچوبي مناسب براي تبيين سبب‌شناسي اختلالات اضطرابي قلمداد كرد.