مقايسه اثربخشي طرحواره‌درماني و تلفيق آن با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ بر شدت علائم وسواس

مقدمه: نتايج تحقيقات پيشين اثربخشي طرحواره‌درماني و روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ را بر وسواس تأييد كردند. پژوهش حاضر با هدف مقايسه اثربخشي طرحواره‌درماني و تلفيق آن با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ بر شدت علائم وسواس انجام شد.روش: روش پژوهش نيمه‌آزمايشي با گروه كنترل بود. جامعه‌آماري شامل تمامي زنان مبتلا به وسواس شستشو مراجعه‌كننده به مراكز مشاوره در شمال و مركز شهر تهران در بازه زماني اول آبان تا پايان بهمن 1399 بود. 45 نفر بصورت در دسترس بعنوان نمونه انتخاب و به روش تصادفي در دو گروه مداخله و يك گروه كنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند. گروه مداخله اول و دوم به ترتيب طي 12 و 14 جلسه تحت درمان با طرحواره‌درماني و تلفيق طرحواره‌درماني با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ قرار گرفتند. جمع‌آوري داده‌ها بوسيله مقياس وسواس فكري - جبري ييل براون انجام شد. جهت تحليل داده‌ها از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون بنفرني استفاده شد.يافته ‌ها: هر 2 روش طرحواره‌درماني و تلفيق طرحواره‌درماني با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ بر كاهش شدت علائم وسواس در زنان مبتلا به اختلال وسواس شستشو اثربخش بودند (p=0/0001). همچنين تلفيق طرحواره‌درماني با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ نسبت به طرحواره‌درماني بر كاهش شدت علائم وسواس در زنان مبتلا به اختلال وسواس شستشو اثربخش‌تر بود ( p 0/0001). و نتايج پيگيري 2 ماهه مداخله نشان دهنده ثبات درمان بود (p 0/0001).نتيجه ‌گيري: هر 2 روش از مداخلات مؤثر بر كاهش شدت علائم وسواس شستشو مي‌باشند. لذا توصيه مي‌شود تلفيق طرحواره‌درماني با روش مواجهه و جلوگيري از پاسخ در مراكز درماني براي افراد مبتلا به وسواس شستشو مورد استفاده درمانگران و متخصصان قرار گيرد.