اثربخشي درمان شناختي- رفتاري بر اضطراب اجتماعي، نشخوار فكري و بهزيستي روان‌شناختي افراد مبتلا به افسردگي مراجعه‌كننده به مراكز جامع سلامت: كارآزمايي باليني تصادفي

مقدمه: افسردگي به عنوان يك عامل هيجاني، يكي از اختلالات رواني است كه بايد به صورت جدي به آن توجه شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي اثربخشي درمان شناختي- رفتاري (Cognitive behavioral therapy يا CBT) بر اضطراب اجتماعي، نشخوار فكري و بهزيستي روان‌شناختي افراد مبتلا به افسردگي بود.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني با گروه شاهد و جامعه آماري شامل افراد مبتلا به افسردگي مراجعه‌كننده به مراكز جامع سلامت شهر آبادان بود. بدين ترتيب، 30 فرد مبتلا به افسردگي كه تمايل به شركت در تحقيق داشتند، از بين افراد واجد ملاك‌هاي ورود به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفي در گروه‌هاي آزمايش و شاهد جايگزين شدند (هر گروه شامل 15 نفر). از افراد داوطلب درخواست شد تا پرسش‌نامه‌هاي پژوهش را در مرحله پيش‌آزمون تكميل كنند. سپس گروه آزمايش در 9 جلسه درمان CBT شركت نمودند و گروه شاهد در ليست انتظار درمان بود. پس از پايان جلسات درمان در گروه آزمون، هر دو گروه به پرسش‌نامه‌ها در مرحله پس‌آزمون و پيگيري پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نسخه فارسي پرسش‌نامه افسردگي Beck (Beck depression inventory يا BDI)، پرسش‌نامه اضطراب اجتماعي، پرسش‌نامه نشخوار فكري و پرسش‌نامه بهزيستي روان‌شناختي جمع‌آوري گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل ANCOVA و MANCOVA در سطح معني‌داري 0.05 مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: روش CBT گروهي تأثير معني‌داري بر اضطراب اجتماعي (0.001 ≥ P)، نشخوار فكري (0.001 ≥ P) و كيفيت زندگي (0.001 ≥ P) افراد مبتلا به افسردگي داشت.نتيجه ‎گيري: مي‌توان نتيجه گرفت كه روش CBT گروهي بر اضطراب اجتماعي، نشخوار فكري و بهزيستي روان‌شناختي افراد مبتلا به افسردگي مؤثر مي‌باشد و مي‌توان اين رويكرد را در جهت بهبود مشكلات روان‌شناختي افراد مبتلا به افسردگي توصيه كرد.