تأثير استفاده از كمربندهاي وزنه‌برداري بر تغييرپذيري هماهنگي ستون فقرات و لگن در ليفت تكراري ورزشكاران مرد مبتلا به كمردرد مزمن غير اختصاصي: يك مطالعه مقطعي

مقدمه: راهكار مناسب براي كاهش اثرات منفي ليفت بر كمردرد، توجه محققان را به خود جلب كرده است. يكي از استراتژي‌هاي احتمالي كه در برابر اثرات ناشي از بارهاي وارد شده به ستون فقرات استفاده مي‌شود، كمربندهاي وزنه‌برداري مي‌باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسي تأثير كمربندهاي وزنه‌برداري بر تغييرپذيري هماهنگي ستون فقرات و لگن در ليفت تكراري ورزشكاران مرد مبتلا به كمردرد مزمن غير اختصاصي بود.مواد و روش‌ها: 12 ورزشكار مبتلا به كمردرد مزمن به صورت اختياري در اين مطالعه شركت كردند. آزمودني‌ها حركت ليفت يك جعبه را با فركانس 10 بار در دقيقه به مدت 1 دقيقه با و بدون كمربند انجام دادند و اطلاعات كينماتيكي بر اساس مدل سه سگمنتي ستون فقرات با استفاده از سيستم موشن كپچر (Motion Capture) مجهز به 10 دوربين ثبت گرديد. هماهنگي و تغييرپذيري هماهنگي اين سگمنت‌ها با استفاده از روش وكتور كدينگ اصلاح شده محاسبه شد. به منظور مقايسه داده‌هاي جمع‌آوري شده در صورت نرمال بودن، از آزمون Paired t در نرم‌افزار SPSS و در داده‌هاي تغييرپذيري از روش نقشه‌برداري پارامتري آمار (Statistical parametric mapping يا SPM) در نرم‌افزار Matlab با سطح معني‌داري 0.05 P استفاده گرديد.يافته‌ها: براي هماهنگي سگمنت لگن به سگمنت پايين كمر، تفاوت معني‌داري در الگوي هماهنگي مشاهده شد [فاز كانسنتريك (0.035 = P) و فاز اكسنتريك (P=0.043)]. همچنين، هيچ‌گونه تفاوت معني‌داري بين استفاده و عدم استفاده از كمربند براي هماهنگي سگمنت كمر به سگمنت تحتاني تنه (0.545 = P)، سگمنت تحتاني تنه به سگمنت فوقاني تنه (0.440 = P) و تغييرپذيري تمام كوپل‌هاي محاسبه شده وجود نداشت.نتيجه ‎گيري: با توجه به يافته‌ها، شايد استفاده از كمربند باعث شود انتقال حركت از سگمنت ديستال به پروگزيمال به خوبي صورت گيرد. اگر اين فرضيه برقرار باشد، مي‌تواند فشار بر روي كمر را كاهش دهد و باعث جلوگيري از آسيب ديدگي و درد در ناحيه كمر ‌گردد. بنابراين، به ورزشكاران داراي كمردرد توصيه مي‌شود كه در هنگام ليفت بارهاي سنگين و به منظور اين كه انتقال حركت از سگمنت ديستال به پروگزيمال به طور صحيح صورت گيرد، از كمربند استفاده نمايند.