اثربخشي تقارب، سهولت تطابقي و حركات ساكاد بر توانايي خواندن دانش‌آموزان نارساخوان ابتدايي: كارآزمايي باليني تصادفي

مقدمه: توانايي خواندن و فهميدن مطالب، يكي از مهارت‌هاي بسيار حياتي در دنياي مدرن امروزي است. با توجه به اين كه افراد زيادي داراي مشكلات خواندن هستند، نياز به تشخيص زودهنگام و صحيح و درمان مؤثر احساس مي‌شود. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي تقارب، سهولت تطابقي و حركات ساكاد بر توانايي خواندن دانش‌آموزان نارساخوان ابتدايي شهر رفسنجان انجام شد.مواد و روش‌ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني تصادفي بود. از بين كليه دانش‌آموزان داراي نارساخواني پايه دوم دبستان در شهر رفسنجان در سال تحصيلي 99-1398، 45 نفر به عنوان نمونه و به روش هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و شاهد قرار گرفتند. مداخله طي 15 جلسه 30 دقيقه‌اي اجرا گرديد. گروه شاهد با توافق كودك و والدين هيچ روند درماني موازي را در طي انجام تحقيق دريافت نكرد. در گروه‌هاي آزمايش و شاهد، از آزمون ارزيابي توانايي خواندن فارسي (Analysis of Persian Reading Ability يا APRA) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون MANCOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.يافته‌ها: تقارب و سهولت تطابقي و حركات ساكاد، تأثير معني‌داري بر بهبود توانايي خواندن در كودكان نارساخوان داشت (010/0 P).نتيجه‎ گيري: بر اساس نتايج به دست آمده، تقارب، سهولت تطابقي و حركات ساكاد مي‌تواند بر صحت خواندن و توانايي درك مطلب در كودكان نارساخوان مؤثر باشد.