گفتاردرماني در يك كودك مبتلا به نوروساركوئيدوز: يك گزارش موردي

مقدمه: ساركوئيدوز نوعي اختلال گرانولوماتوز چند سيستمي با منشأ نامعلوم مي‌باشد كه شيوع آن در كودكان نادر و فراواني آن ناشناخته است. در اين زمينه، شواهدي مبني بر درگيري سيستم عصبي مركزي در بيماران مبتلا به ساركوئيدوز وجود دارد. در مطالعات پيشين، از تأثير توان‌بخشي و به ويژه گفتار درماني در اين بيماران گزارش نشده است. پژوهش حاضر ويژگي‌هاي گفتار و زبان يك كودك مبتلا به نوروساركوئيدوز را در سه زمان قبل، حين و بعد از گفتاردرماني بر اساس ارزيابي غير رسمي گفتار و زبان گزارش كرد.گزارش مورد: مورد مطالعه، يك پسر چهار ساله مبتلا به نوروساركوئيدوز بود كه مهارت‌هاي درك زبان و بيان او در مقايسه با همسالان عادي خود تأخير و ضعف نشان مي‌داد. در طي گفتار درماني، مهارت‌هاي دركي و بياني كودك بهبودي را نشان داد كه شايد بيان‌‌كننده اثربخشي گفتاردرماني در آن دوره بود. پيشرفت در توانايي‌هاي زباني كودك تنها در طول گفتاردرماني مشاهده شد؛ به طوري كه پس از آن، درك و بيان، وضوح گفتار و برون‌ده كلامي وي به صورت چشمگيري كاهش يافت. پس از گفتاردرماني، نه تنها بهبود زبان كودك حفظ نشد، بلكه اين كاهش با اوج بيماري كودك همراه گرديد.نتيجه‌گيري: به تحقيقات بيشتري جهت تعيين زمان ارايه گفتاردرماني و همچنين، دز آن در مراحل مختلف پيشرفت بيماري كودكان مبتلا به نوروساركوئيدوز نياز است.