طراحي مقياس خودكارآمدي رفتارهاي پيشگيري كننده از كوويد 19

زمينه و اهداف: با توجه به اهميت خودكارآمدي جهت سازگاري با بيماري كوويد 19 در دراز مدت و توانايي محافظت افراد از خود در مقابله با اين بيماري مطالعه حاضر با هدف طراحي مقياس خودكارامدي در رفتارهاي پيشگيري كننده از كوويد 19 اجرا گرديده است. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي در سال 1401 -1400 با روش نمونه‌گيري تصادفي بر روي 292 نفر از مراجعه‌كنندگان به مراكز بهداشتي درماني شهر اراك انجام شد. روايي صوري به صورت كيفي و كمي مورد بررسي قرار گرفت و نسبت و شاخص روايي محتواي ابزار، با قضاوت كيفي يك پانل 10 نفره خبرگان محاسبه گرديد، سپس پايايي با تعيين همساني دروني (ضريب آلفاي كرونباخ) ، روايي محتوا با نظر متخصصين و  روايي سازه با تحليل عامل اكتشافي بررسي و مورد تاييد قرار گرفت. يافته‌ها: تعداد 173 نفر (%59/2) مرد و ميانگين( انحراف معيار) سن (12/8) 37/6 سال و بيشترين گروه سني 59-41 ساله بودند. تعداد 163 نفر (%48/3) سابقه ابتلا به كوويد را داشتند. ميانگين شاخص روايي محتوا (CVI) 0/94 و نسبت روايي محتوا (CVR) 0/89 بود. ميانگين ضرايب آلفاي كرونباخ محاسبه شده برابر با 0/89 و ضريب همبستگي درون گروهي (ICC)0/86 بود. روايي سازها در تحليل عامل اكتشافي ابزار خودكارآمدي در 10 آيتم دو  عاملي كه 66/8 درصد واريانس خودكارآمدى كوويد19 را تبيين كرد. نتيجه‌گيري: نتايج اين مطالعه شواهد مناسبي در خصوص ابزار مناسب پايا و روا بر اساس اعتبارسنجي فرهنگي جهت خودكارامدي رفتارهاي پيشگيري از كوويد-19 در جامعه ايراني را فراهم نمود.