تحليلي بر نقش گروداران كليدي در مديريت تالاب‌هاي اقماري جنوب درياچه اروميه

رويكرد مديريت زيست‌بومي نگاهي جامع‌نگر به مديريت تالاب‌ها است كه بر مديريت مشاركتي و تعامل ميان‌بخشي و فرابخشي دستگاه‌هاي دست اندركار و جوامع محلي حوضه‌آبخيز تأكيد دارد. با اين وجود، تحليل روابط و تعاملات گروداران در مديريت تالاب‌ها، كمتر در مطالعات پيشين مورد توجه قرار گرفته است. از اين رو، پژوهش حاضر با بهره‌گيري از رويكرد تحليل شبكه‌هاي اجتماعي به بررسي نقش و جايگاه گروداران كليدي در شبكه همكاري سازماني در تالاب‌هاي اقماري درياچه اروميه پرداخته است. بدين منظور پس از شناسايي گروداران كليدي از روش نمونه‌گيري گلوله برفي و مصاحبه با دست‌اندركاران و كنشگران موثر بر حفاظت و احياي تالاب، داده‌ها با ابزار مصاحبه و پرسشنامه‌ گردآوري و ماتريس شبكه همكاري تشكيل شد. سپس داده‌ها در نرم‌افزار Ucinet با استفاده از شاخص‌هاي مركزيت درجه ورودي، مركزيت درجه خروجي و مركزيت بينابيني تحليل شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه دستگاه‌ها دولتي مانند جهاد كشاورزي، شركت سهامي آب منطقه‌اي و آب و فاضلاب شهري در مقايسه با ساير گروداران، بيشترين كنترل و قدرت در شبكه همكاري سازماني برخوردار بوده و در مقابل سازمان‌هاي جامعه مدني، همچون سازمانهاي مردم نهاد، تشكل‌هاي كشاورزان از كمترين درجه مركزيت ورودي برخوردارند. قدرت و نفوذ پايين سمن‌ها و تشكل‌هاي محلي در شبكه همكاري سازماني، از علائم غلبه نظام برنامه‌ريزي متمركز، از بالا به پايين و سلسله مراتبي در مديريت حوضه آبخيز تالاب‌هاي منطقه است.