اخلاق آب

مصرف آب در قرن گذشته دو برابر بيش از جمعيت جهان رشد كرده و سرزمين‏هاي بي‌شماري از جهان با كمبود آب روبه‏رو هستند يا در آينده مواجه خواهند شد. دسترسي به آب تهديدي بزرگ براي صلح جهاني در قرن حاضر شناخته شده است و چالش‌‏هاي اخلاقي مربوط به آب در اولويت قرار گرفته‌اند. اين پژوهش با استفاده از روش مرور نظام‌مند سه ديدگاه بنيادي وظيفه‌گرايي، پيامدگرايي و فضيلت‌گرايي در فلسفه محيط‌زيست و كاربردهاي آنها در مديريت و سياست‌گذاري آب را بررسي كرده است. هر يك از سه ديدگاه پيدايش رويكردهاي اخلاقي گوناگون در زمينه آب را در پي داشته است، اما روشن است كه در هر سه ديدگاه انسان ‌محوري نگاه غالب بوده است و نگرش اخلاقي درباره غيرانسان‌ها كمتر مورد توجه قرار گرفته است. علاوه‏بر‏اين، رويكردهاي اخلاقي به آب با ضعف‌هايي نيز روبه‌‏رو هستند و براي مديريت آب به رويكردي يكپارچه و كل‎نگر نياز است كه انسان‌ها و بوم‌نظام‌هاي آبي را در هم آميزد و از يك جانبه‌گرايي پرهيز كند.