بررسي سير تكامل مفهوم اجتهاد در انديشه امام خميني و تأثير آن بر انتخاب جانشين رهبر

يكي از واژه هاي مورد اشاره در قانون اساسي، واژه «اجتهاد» است. معناي مشهور اجتهاد، سعي بليغ براي بدست آوردن احكام از ادله شرعي و مقدمه آن؛ تسلط بر علومي مانند ادبيات عرب، منطق، حديث، اصول و فقه است. پرسش پژوهش اين است كه نسبت انديشه امام خميني با اين نظر مشهور چيست؟ و اين انديشه چه تأثيري بر انتخاب جانشين رهبر داشته است؟ فرضيه اين است كه مفهوم اجتهاد در انديشه امام خميني در طول سال هاي پيش و پس از انقلاب، تكامل يافته و انديشه متأخر ايشان در اين باب، ضمن فاصله نسبت به نظر مشهور، تأثير بسزايي بر انتخاب جانشين رهبر داشته است. مقاله مي‌كوشد براي اثبات فرضيه مذكور، با روشي توصيفي تحليلي؛ نخست معنا، كاربرد و مقدمات اجتهاد را در قانون اساسي و نظرگاه پنج تن از فقهاي برجسته بررسي نمايد. سپس به واكاوي اين مفهوم در انديشه امام خميني و تكامل آن مي پردازد. در انتها نيز به تأثير انديشه متأخر امام خميني در اين مورد بر انتخاب جانشين رهبر اشاره مي كند.