مفهوم و قلمرو اصل بهره‌برداري معقول و منصفانه از منابع آبي مشترك از منظر حقوق بين‌الملل

يكي از اصول مهم حقوق بين الملل آب، اصل بهره برداري معقول و منصفانه بوده كه به موجب آن هر دولتي كه در حريم رودخانه واقع است مشمول سهمي معقول و منصفانه در استفاده سودمند از منابع آبي مشترك مي‌باشد. در نتيجه تخصيص و تسهيم حقوق و اختيارات دولت هاي ذي نفع در بهره برداري از منابع آبي مشترك بر مبناي مفهوم چند وجهي و پيچيده انصاف صورت مي گيرد. پرسش اصلي مقاله اين است كه اصل بهره برداري معقول و منصفانه از منابع آبي مشترك در حقوق و رويه بين المللي از چه مفهوم و قلمروي برخوردار مي باشد و روند تحولات آن چگونه بوده است؟  اين اصل بعنوان ركن اصلي نظام حقوق بين‌الملل آب در مقام قاعده حقوق بين الملل عرفي بوده و در اسناد بين المللي گوناگوني گنجانده شده است. اصل موصوف به همراه ديگر اصول حاكم در اين حوزه قادر است با پديد آوردن سيستمي قانونمند براي دولت ها، روند اختلافات ميان دولت ها در حوزه مديريت منابع آبي مشترك را مهار و كنترل نمايد. اين مقاله با بهره گيري از منابع كتابخانه اي، اينترنتي، اسناد بين المللي و با استفاده از روش توصيفي - تحليلي، مفهوم و قلمرو اصل بهره برداري معقول و منصفانه در آيينه حقوق بين الملل مورد بررسي قرار مي‌دهد.