پساساختارگرايي: عبور از اقتدارگرايي

تحليل اقتدارگرايي در نظام هاي سياسي، با استفاده از نظريات ارائه شده در حوزۀ فلسفهُ زبان، مبناي اصلي اين نوشتار بوده است. پرسش اصلي اين نوشتار نيز اين بوده كه با استفاده از كدام مؤلفه ها درپساساختارگرايي مي توان فرايند عبور از اقتدارگرايي را آغاز نمود و اينكه با نگاه پساساختارگرايانه اصوالً اين عبور چگونه خواهد بود. براي رسيدن به پاسخ ابتدا با استفاده از روش توصيفي در مورد پساساختارگرايي البته بر اساس ديدگاه هاي ويتگنستاين و دريدا توضيحاتي ارائه شده و تالش شده تا مؤلفه هاي درون آن مشخص گردد. بعدازآن تالش شده تا با استفاده از مؤلفه هاي موجود در پساساختارگرايي، اقتدارگرايي در نظام هاي سياسي تحليل شود. پس ازآن عبور از اقتدارگرايي مدنظر بوده و تالش شده با نگاه پساساختارگرايانه در مورد چگونگي اين عبور توضيحاتي ارائه شود. در پايان نيز در مورد نوع حكومتي كه با ويژگي هاي پساساختارگرايي نزديكي بيشتري دارد، توضيحاتي آورده شده است. نتيجه اصلي اين نوشتار اين بوده كه در پساساختارگرايي ويژگي هايي وجود دارد كه توجه به آنها در حوزهُ سياست، مي تواند براي عبور از اقتدارگرايي راهگشا باشد. ماهيت اجتماعي زبان، تغييرپذيري، تكامل پذيري، مركز زدايي، بي پايان بودن تفاوت ها و عدم تثبيت معنايي برخي از اين ويژگي هاي هستند