تعيين دوره بهينه تاثير تسهيلات مبتني بر مجموعه عقود بانكداري اسلامي بر ارزش افزوده بخش كشاورزي در ايران

مقدمه و هدف: بخش كشاورزي به دليل نقش تعيين كننده در تامين امنيت كالاهاي استراتژيك و برخورداري از پيوندهاي پيشين و پسين متعدد با ساير بخش ها، از جايگاه منحصر به فردي در سياست گذاري هاي حمايتي برخوردار است. مواد و روش ها: در اين پژوهش با هدف تعيين دوره بهينه تاثيرگذاري حمايت‌هاي اعتباري سيستم بانكي در قالب مجموعه تسهيلات اعطايي مبتني بر عقود بانكداري اسلامي از بخش كشاورزي در ايران، از يك الگوي خودرگرسيون برداري بيزين (BVAR) با پيشينِ SSVS-Wishart در دوره 1350:1-1396:4 استفاده شده است. بافته ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بر اساس تابع واكنش الگوي بيزين (الگوي اطلاعات محور) و برخلاف نتايج الگوي غيربيزين (الگوي غيراطلاعات محور) كه بيش ترين خطاي پيش بيني را داراست، دوره بهينه تاثيرگذاري مثبت تسهيلات اعطايي سيستم بانكي، بين 3 تا 5 دوره فصلي است. بنابراين تاثير تسهيلات بانكي بر بخش كشاورزي نه تنها پايدار (ناميرا) نيست، بلكه با توجه به دوره كوتاه تنفس، لزوم بازپرداخت اصل و سود تسهيلات و جرايم احتمالي نكول و ديركرد در بازپرداخت اقساط، اين تسهيلات مي‌تواند به كاهش ارزش افزوده بخش كشاورزي در بلندمدت (پس از شش دوره فصلي) نيز منجر شود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به محوريت تسهيلات بانكي در حمايت‌هاي اعتباري بازارهاي مالي در ايران، پارامترهاي اصلي بازپرداخت تسهيلات بانكي (اعم از مقدار تسهيلات، دوره بازپرداخت، دوره تنفس) بايد به گونه‌اي تنظيم شود كه بازپرداخت تسهيلات بانكي، پس از يك دوره تنفس حداقل 3 فصلي و پس از بروز تاثير عملياتي اعتبارات بانكي بر ارزش افزوده بخش كشاورزي آغاز شود، تا اين حمايت مالي موثر بتواند در مكانيزم نظام مند و هوشمند، پاسخگوي نيازهاي فوري، جدي و تجديدشونده بخش كشاورزي باشد.