بررسي پايداري مصرف آب در باغات مركبات شهرستان گچساران

مقدمه و هدف: آب براي همه موجودات زنده ضروري است و جزء مهمي از فعاليت هاي بي شمار انسان است، بنابراين تلاش براي افزايش بهره وري آب كشاورزي نياز به تأكيد بر سرمايهگذاري در استفاده بهينه از منابع آبي براي دستيابي به توسعه پايدار دارد. هدف اين پژوهش، بررسي تفاوت هاي روستاهاي گچساران از منظر توسعه پايدار با استفاده از مجموعه اي از شاخص ها و مقايسه روش هاي مختلف اندازه گيري و طبقه بندي با استفاده از شاخص هاي تركيبي است. مواد و روش ها: جامعه آماري پژوهش حاضر 300 نفر از مركبات كاران شهرستان گچساران بودند كه 169 نفر به صورت نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. تجزيه و تحليل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد. يافته ها: براساس سطح بندي، روستاهاي امامزاده جعفر و تلخاب شيرين در رتبه هاي نخست و دوم پايداري قرار گرفتند. هم چنين، مقايسه پايداري مصرف آب با دو روش موريس و مك گراناهان در باغات مركبات گچساران نشان مي دهد كه مصرف آب در اين باغات در همه ابعاد، اجتماعي ، اقتصادي و زيست محيطي در حالت نيمه پايدار هستند، اما در بعد اجتماعي وضعيت مطلوب تر از زيست محيطي و اقتصادي مي باشد. بحث و نتيجه گيري: مقايسه پايداري مصرف آب با دو روش موريس و مك گراناهان در باغات مركبات گچساران نشان مي دهد كه مقدار پايداري مصرف آب با روش موريس در دو روستاي بيدزرد و ماهورباشت (با پايداري 0/6) بيش تر از پايداري مصرف آب اين دو روستا در روش مك گراناهان (با پايدراي 0/5) است و مقدار پايداري مصرف آب با روش موريس در دو روستاي كلاغ نشين و سربيشه (با پايدراي 0/5) بيش تر از پايداري مصرف آب اين دو روستا در روش مك گراناهان (با پايدراي 0/4) مي باشد. با توجه به يافته هاي پژوهش پيشنهاد مي شود كه دولت براي جلوگيري از استفاده زياد از آب هاي زيرزميني از حفر چاه براي هر باغ جلوگيري كند و چاهها به صورت تعاوني استفاده شود.